Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sum-mitto (subm-), mīsi, missum, 3, v. a.

  1. I. With the force of sub predominating (mostly poet. and in post- Aug. prose; cf. subicio).
      1. 1. In gen.
        1. a. To set, put, or place under or below: singuli agni binis nutricibus submittuntur: nec quicquam subtrahi submissis expedit, Col. 7, 4, 3: vaccas tauris (for breeding), Pall. Jul. 4: vaccas in feturam, id. ib. 4, 1: equas alternis annis, id. Mart. 13, 6: canterium vitibus, Col. 4, 14, 1.
        2. b. To send or put forth below, or from below, to cause to spring forth, to send up, produce, raise: tellus submittit flores, puls forth, produces, Lucr. 1, 8: fetus (tellus), id. 1, 193: pabula pascendis equis (tellus), Luc. 4, 411: quo colores (humus formosa), Prop. 1, 2, 9; cf. poet.: non monstrum summisere Colchi Majus, did not produce (from the sowing of the dragon’s teeth), Hor. C. 4, 4, 63: summissas tendunt alta ad Capitolia dextras, upraised, Sil. 12, 640; so, palmas, id. 4, 411: manus, Sen. Oedip. 226; cf. in a Gr. construction: summissi palmas, Sil. 1, 673.
      2. 2. In partic., an econom. t. t., of animals or plants, to bring up, rear, raise; to let grow, not kill or cut off (cf. alo): arictes, Varr. R. R. 2, 2, 18; 2, 3, 4; 2, 3, 8: tauros, Verg. E. 1, 46: pullos equorum, id. G. 3, 73: vitulos, id. ib. 3, 159; Col. 7, 9, 4; Dig. 7, 1, 70: materiam vitis constituendae causā, Col. Arb. 5, 1: frutices in semen, id. ib. 11, 3, 36; 4, 31, 2; 4, 14, 3; 3, 10, 15: prata in faenum, to let grow for hay, Cato, R. R. 8, 1; Varr. R. R. 1, 49, 1; Col. 11, 2, 27.
      3. 3. Trop.
          1. (α) To put in the place of, substitute for, supersede (rare): huic vos non summittetis? hunc diutius manere patiemini? Cic. Prov. Cons. 4, 8: interim tamen, quamdiu summittantur et suppleantur capita quae demortua sunt, Dig. 7, 1, 70, § 1: necesse habebit alios fetus summittere, ib. 7, 1, 70, §§ 2 and 5.
          2. (β) To cherish, court: aetatem omnem in stipite conteres submittendo, Amm. 14, 6, 13.
    1. B. To let down, lower, sink, drop, = demittere (class. and freq., esp. in the trop. sense).
      1. 1. Lit.: se ad pedes, Liv. 45, 7: se patri ad genua, Suet. Tib. 20: latus in herbā, Ov. M. 3, 23: caput in herbā, id. ib. 3, 502; cf. verticem, id. ib. 8, 638: genu, id. ib. 4, 340; Plin. 8, 1, 1, § 3; cf.: poplitem in terrā, Ov. M. 7, 191: aures (opp. surrigere), Plin. 10, 48, 67, § 132: oculos, Ov. F. 3, 372: faciem, Suet. Calig. 36; cf. id. Aug. 79: fasces, Plin. 7, 30, 31, § 112; cf. Cic. Brut. 6, 22: capillum, to let grow, Plin. Ep. 7, 27, 14; Sen. Cons. ad Pol. 36, 5: crinem barbamque, Tac. G. 31; Suet. Caes. 67; id. Aug. 23; id. Calig. 47.
        Mid.: Tiberis aestate summittitur, sinks, falls, Plin. Ep. 5, 6, 12.
      2. 2. Trop., to lower, let down, make lower, reduce, moderate, etc.: ut ii, qui superiores sunt, summittere se debent in amicitiā: sic quodammodo inferiores extollere, condescend, Cic. Lael. 20, 72: tributim summisi me et supplicavi, id. Planc. 10, 24: summittere se in humilitatem causam dicentium, Liv. 38, 52, 2: summittere se in privatum fastigium, id. 27, 31, 6: ut in actoribus Graecis fieri videmus, saepe illum, qui est secundarum aut tertiarum partium, cum possit aliquanto clarius dicere, quam ipse primarium, multum summittere, ut ille princeps quam maxime excellat, to moderate his efforts, restrain himself, Cic. Div. in Caecil. 15, 48: inceptum frustra submitte furorem, Verg. A. 12, 832: orationem tam summittere quam attollere decet, to sink, i. e. speak in a plain style, Plin. Ep. 3, 13, 4: ut illud lene aut ascendit ad fortiora aut ad tenuiora summittitur, Quint. 12, 10, 67; cf.: quando attollenda vel summittenda sit vox, id. 1, 8, 1: (soni) cum intentione summittendā sunt temperandi, id. 11, 3, 42: (praeceptorem) summittentem se ad mensuram discentis, accommodating his instructions to the capacity, etc., id. 2, 3, 7: ad calamitates animos, to submit, bow, Liv. 23, 25: animum periculo, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 3: animos amori, to surrender, Verg. A. 4, 414: se temporibus, Sen. Tranq. An. 4, 1: verba summittere, to speak humbly, id. Ep. 11, 7; id. Vit. Beat. 17, 1: alicui se, to yield precedence, Just. 13, 2, 3: se culpae, i. e. to commit, Ov. H. 4, 151: furorem, to put down, quell, Verg. A. 12, 832: neque enim pudor sed aemuli pretia submittunt, Plin. 29, 1, 8, § 21: proinde ne submiseris te, be not disheartened, Sen. Cons. Marc. 5, 6.
        With dat.: nimis videtur submisisse temporibus se Athenodorus, yielded, Sen. Tranq. An. 4, 1: neutri fortunae se submittere, id. Ep. 66, 6: animum saevienti fortunae, Tac. A. 2, 72: ut ei aliquis se submitteret, accept his sovereignty, Just. 13, 2, 3.
  2. II. The signif. of the verb predominating, to send or despatch secretly, provide secretly: summittebat iste Timarchidem, qui moneret eos, si, etc., secretly despatched, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69.
    Absol.: iste ad pupillae matrem summittebat, Cic. Verr. 2, 1, 41, § 105: summissis consularibus viris, qui peierarent, suborned, Suet. Ner. 28 init.
    1. B. In gen., to send, send off, despatch, supply (class.): summittit cohortes equitibus praesidio, Caes. B. G. 5, 58: subsidium alicui, id. ib. 2, 6; so, subsidium, id. ib. 2, 25; 4, 26; id. B. C. 1, 43: auxilium laborantibus, id. ib. 7, 85: quoad exercitus huc summittatis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6; Juv. 1, 36: sibi destinatum in animo esse, imperium alicui, to transfer, resign, Liv. 6, 6, 7: vinea summittit capreas non semper edules, furnishes, supplies, Hor. S. 2, 4, 43.
      Hence, summissus (subm-), a, um, P. a. (acc. to I. B.).
    1. A. Lit., let down, lowered, low (very rare): scutis super capita densatis, stantibus primis, secundis submissioribus, stooping lower, Liv. 44, 9, 6: Caelicolae Summisso humiles intrarunt vertice postes, Ov. M. 8, 638: bracchia, id. P. 3, 1, 150; Col. 6, 30, 5: capillo summissiore, hanging lower down, Suet. Tib. 68: purpura, Quint. 11, 3, 159: oculi, Plin. 11, 37, 54, § 145.
    2. B. Trop. (class. and freq.).
      1. 1. Of the voice or of speech in gen., low, soft, gentle, calm, not vehement (syn.: lenis, suppressus): et contentā voce atrociter dicere et summissa leniter, Cic. Or. 17, 56: vox (with lenis), Quint. 11, 3, 63; Ov. M. 7, 90 al.: murmur, Quint. 11, 3, 45: oratio placida, summissa, lenis, Cic. de Or. 2, 43, 183; so, oratio, Caes. B. C. 3, 19; Quint. 11, 1, 9.
        Comp.: lenior atque summissior oratio, Quint. 11, 1, 64: (sermo) miscens elata summissis, id. 11, 3, 43: actio, id. 7, 4, 27.
        Transf., of an orator: forma summissi oratoris, Cic. Or. 26, 90; so (with humilis) id. ib. 23, 76: in prooemiis plerumque summissi, Quint. 9, 4, 138.
      2. 2. Of character or disposition.
        1. a. In a bad sense, low, mean, grovelling, abject (syn. abjectus): videndum est, ne quid humile, summissum, molle, effeminatum, fractum abjectumque faciamus, Cic. Tusc. 4, 30, 64: vivere neque summissum et abjectum, neque se efferentem, id. Off. 1, 34, 124: adulatio, Quint. 11, 1, 30.
        2. b. In a good sense, humble, submissive (syn.: humilis, supplex): submissi petimus terram, Verg. A. 3, 93: causae reorum, Quint. 11, 3, 154: civitates calamitate summissiores, Hirt. B. G. 8, 31, 2: preces, Luc. 8, 594; cf.: summissa precatur, Val. Fl. 7, 476: tristem viro summissus honorem Largitur vitae, yielding, overcome, Stat. Th. 1, 662.
          The sup. seems not to occur.
          Hence, subst.: summissa, ōrum, n. (acc. to I. A. 3. supra), substitutes (sc. capita), Dig. 7, 1, 70, § 5.
      3. 2. (Sc. verba.) Calm passages, quiet sayings: summissa, qualia in epilogis sunt, Quint. 9, 4, 137.
        Adv.: sum-missē (subm-).
      1. 1. Of speech, softly, gently, calmly, not loudly or harshly: dicere, Cic. de Or. 2, 53, 215.
        Comp., Cic. de Or. 3, 55, 212 (opp. contentius): sciscitari, Petr. 105 fin.
      2. 2. Of character, calmly, quietly, modestly, humbly, submissively: alicui summisse supplicare, Cic. Planc. 5, 12: scribere alicui, Tac. H. 3, 9 fin.: loqui (opp. aspere), Quint. 6, 5, 5: agere (opp. minanter), Ov. A. A. 3, 582.
        Comp.: summissius se gerere, Cic. Off. 1, 26, 90: dolere, Claud. B. Gild. 247.
        No sup.