Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. ĕo, īvi or ii (īt, Verg. A. 9, 418 al.; cf. Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 206 sq.: isse, issem, etc., for ivisse, etc., Ter. Hec. 2, 1, 25; Cic. Rosc. Am. 23, 64; id. Phil. 14, 1, 1; Ov. M. 7, 350 et saep.: isti, Turp. ap. Non. 4, 242: istis, Luc. 7, 834, etc., v. Neue Formenl. 2, 515), īre (inf. pass. irier, Plaut. Rud. 4, 7, 16), ĭtum, v. n. [root i-, Sanscr. ēmi, go; Gr. εἶμι; causat. ἵημι = jacio, Curt. Gr. Etym. p. 403], to go (of every kind of motion of animate or inanimate things), to walk, ride, sail, fly, move, pass, etc. (very freq. in all periods and sorts of writing).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: eo ad forum, Plaut. As. 1, 1, 95: i domum, id. ib. 5, 2, 71 sq.: nos priores ibimus, id. Poen. 3, 2, 34: i in crucem, go and be hanged! id. As. 5, 2, 91; cf.: i in malam crucem, id. Cas. 3, 5, 17; id. Ps. 3, 2, 57; 4, 7, 86: i in malam rem hinc, Ter. Ph. 5, 7, 37: iens in Pompeianum, Cic. Att. 4, 9 fin.: subsidio suis ierunt, Caes. B. G. 7, 62, 8: quom it dormitum, Plaut. Aul. 2, 4, 23; id Most. 3, 2, 4; 16; Hor. S. 1, 6, 119 et saep, cf.: dormitum, lusum, id. ib. 1, 5, 48: cubitum, Plaut. Cas. 4, 4, 27; 5, 4, 8; id. Ps. 3, 2, 57; Cic. Rosc. Am. 23; id. Div. 2, 59, 122 et saep.
      Poet. with the acc. of the terminus: ibis Cecropios portus, Ov. H. 10, 125 Loers.: Sardoos recessus, Sil. 12, 368; cf.: hinc Afros, Verg. E. 1, 65.
      With a cognate acc.: ire vias, Prop. 1, 1, 17: exsequias, Ter. Ph. 5, 8, 37: pompam funeris, Ov. F. 6, 663 et saep.: non explorantur eundae vitandaeque viae, Claud. in Eutrop. 2, 419: animae ad lumen iturae, Verg. A. 6, 680: ego ire in Piraeum volo, Plaut. Most. 1, 1, 63; cf.: visere ad aliquam, Ter. Hec. 1, 2, 114; id. Phorm. 1, 2, 52: videre, Prop. 1, 1, 12: ire pedibus, on foot, Liv. 28, 17: equis, id. 1, 15: curru, id. 28, 9; Ov. H. 1, 46; cf.: in equis, id. A. A. 1, 214: in raeda, Mart. 3, 47: super equos, Just. 41, 3; and with equis to be supplied, Verg. A. 5, 554: puppibus, Ov. H. 19, 180; cf.: cum classe Pisas, Liv. 41, 17 et saep.: concedere quo poterunt undae, cum pisces ire nequibunt? Lucr. 1, 380.
        1. b. Of things: alvus non it, Cato R. R. 157, 7; so, sanguis naribus, Lucr. 6, 1203: Euphrates jam mollior undis, Verg. A. 8, 726: sudor per artus, id. ib. 2, 174: fucus in artus, Lucr. 2, 683: telum (with volare), id. 1, 971: trabes, i. e. to give way, sink, id. 6, 564 et saep.: in semen ire (asparagum), to go to seed, Cato, R. R. 161, 3; so Plin. 18, 17, 45, § 159; cf.: in corpus (juvenes), Quint. 2, 10, 5: sanguis it in sucos, turns into, Ov. M. 10, 493.
    2. B. In partic.
      1. 1. To go or proceed against with hostile intent, to march against: quos fugere credebant, infestis signis ad se ire viderunt, Caes. B. G. 6, 8, 6: ad hostem, Liv. 42, 49: contra hostem, Caes. B. G. 7, 67, 2; cf. id. B. C. 3, 31 fin.: adversus hostem, Liv. 42, 49: in hostem, id. 2, 6; Verg. A. 9, 424 et saep.; cf.: in Capitolium, to go against, to attack, Liv. 3, 17.
      2. 2. Pregn., to pass away, disappear (very rare): saepe hominem paulatim cernimus ire, Lucr. 3, 526; cf. ib. 530; 594.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to go, pass, proceed, move, advance: ire in opus alienum, Plaut. Mil. 3, 3, 6: in dubiam imperii servitiique aleam, Liv. 1, 23 fin.: in alteram causam praeceps ierat, id. 2, 27: in rixam, Quint. 6, 4, 13: in lacrimas, Verg. A. 4, 413; Stat. Th. 11, 193: in poenas, Ov. M. 5, 668 et saep.: ire per singula, Quint. 6, 1, 12; cf. id. 4, 2, 32; 7, 1, 64; 10, 5, 21: ad quem (modum) non per gradus itur, id. 8, 4, 7 et saep.: dicite qua sit eundum, Ov. Tr. 3, 1, 19: ire infitias, v. infitiae: Latina debent cito pariter ire, Quint. 1, 1, 14: aliae contradictiones eunt interim longius, id. 5, 13, 54: in eosdem semper pedes ire (compositio), id. 9, 4, 142: cum per omnes et personas et affectus eat (comoedia), id. 1, 8, 7; cf. id. 1, 2, 13; Juv. 1, 142: Phrygiae per oppida facti Rumor it, Ov. M. 6, 146: it clamor caelo, Verg. A. 5, 451: factoque in secula ituro, Laetantur tribuisse locum, to go down to posterity, Sil. 12, 312; cf. with a subject-sentence: ibit in saecula, fuisse principem, cui, etc., Plin. Pan. 55.
    2. B. In partic.
      1. 1. Pub. law t. t.
        1. a. Pedibus ire, or simply ire in aliquam sententiam, in voting, to go over or accede to any opinion (opp. discedere, v. h. v. II. B. 2. b.): cum omnes in sententiam ejus pedibus irent, Liv. 9, 8, 13: pars major eorum qui aderant in eandem sententiam ibat, id. 1, 32 fin.; 34, 43; 42, 3 fin.
          Pass. impers.:
          in quam sententiam cum pedibus iretur, Liv. 5, 9, 2: ibatur in eam sententiam, Cic. Q. Fr. 2, 1 fin.: itum in sententiam, Tac. A. 3, 23; 12, 48.
          And opp. to the above,
        2. b. Ire in alia omnia, to vote against a bill, v. alius, II.
      2. 2. Mercant. t. t. for vēneo, to go for, be sold at a certain price, Plin. 18, 23, 53, § 194: tot Pontus eat, tot Lydia nummis, Claud. Eutr. 1, 203.
      3. 3. Pregn., of time, to pass by, pass away: it dies, Plaut. Ps. 1, 3, 12; Hor. C. 2, 14, 5; 4, 5, 7: anni, id. Ep. 2, 2, 55; cf.: anni more fluentis aquae, Ov. A. A. 3, 62.
      4. 4. With the accessory notion of result, to go, proceed, turn out, happen: incipit res melius ire quam putaram, Cic. Att. 14, 15; cf. Tac. A. 12, 68: prorsus ibat res, Cic. Att. 14, 20 fin.; Curt. 8, 5: postquam omnia fatis Caesaris ire videt, Luc. 4, 144.
        Hence the wish: sic eat, so may he fare: sic eat quaecunque Romana lugebit hostem, Liv. 1, 26; Luc. 5, 297 Cort.; 2, 304; Claud. in Eutr. 2, 155.
      5. 5. Constr. with a supine, like the Gr. μέλλειν, to go or set about, to prepare, to wish, to be about to do any thing: si opulentus it petitum pauperioris gratiam, etc., Plaut. Aul. 2, 2, 69; id. Bacch. 3, 6, 36: quod uti prohibitum irem, quod in me esset, meo labori non parsi, Cato ap. Fest. s. v. PARSI, p. 242 Müll.; so, perditum gentem universam, Liv. 32, 22: ultum injurias, scelera, id. 2, 6; Quint. 11, 1, 42: servitum Grais matribus, Verg. A. 2, 786 et saep.: bonorum praemia ereptum eunt, Sall. J. 85, 42.
        Hence the construction of the inf. pass. iri with the supine, in place of an inf. fut. pass.: mihi omne argentum redditum iri, Plaut. Curc. 4, 2, 5: mihi istaec videtur praeda praedatum irier, id. Rud. 4, 7, 16 et saep.
        Poet. also with inf.: seu pontum carpere remis Ibis, Prop. 1, 6, 34: attollere facta regum, Stat. S. 5, 3, 11: fateri, id. Th. 3, 61 al.
      6. 6. Imp. i, eas, eat, etc., since the Aug. period more freq. a mocking or indignant expression, go then, go now: i nunc et cupidi nomen amantis habe, Ov. H. 3, 26; so, i nunc, id. ib. 4, 127; 9, 105; 17, 57; id. Am. 1, 7, 35; Prop. 2, 29, 22 (3, 27, 22 M.); Verg. A. 7, 425; Juv. 6, 306 al.: i, sequere Italiam ventis, Verg. A. 4, 381; so, i, id. ib. 9, 634: fremunt omnibus locis: Irent, crearent consules ex plebe, Liv. 7, 6 fin.