Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

claudeo, ēre, or claudo, no perf., sum, ĕre, v. n. [claudus, ground form of the more common claudico], to limp or halt, to be lame, to falter (mostly trop.).

        1. (α) Claudeo: an ubi vos sitis, ibi consilium claudeat, Caecil. ap. Prisc. p. 889 P.
        2. (β) Claudo: neque ignorantia res claudit, Sall. ap. Don. ad Ter. Eun. 1, 2, 84 (id. H. 3, 61, 25 Dietsch): conjuratione claudit, id. ap. Prisc. p. 889 P. (id. H. 3, 80 ib.): claudat amor erga te meus, Front. Ep. p. 122 Nieb.
        3. (γ) Of dub. form (yet it may be supposed that the passages in Cic. belong to claudeo as the regular form; cf. albeo = albico, candeo = candico, etc.; while the passages in Sall. infra belong to claudo): beatam vitam, etiam si ex aliquā parte clauderet, Cic. Tusc. 5, 8, 22: quid est cur claudere aut insistere orationem malint, id. Or. 51, 170 Meyer N. cr.: in quācumque enim unā (parte) plane clauderet, orator esse non posset, id. Brut. 59, 214: nihil socordia claudebat, Sall. Fragm. ap. Don. ad Ter. Eun. 1, 2, 84; and id. ib. 2, 3, 39 (id. H. inc. 107 Dietsch): si alterā parte claudet respublica, Liv. 22, 39, 3 Weissenb. ad loc.; Gell. 1, 7, 20; 13, 20, 10; App. Flor. 18, p. 359; id. de Deo Socr. 17, p. 51; Symm. Ep. 1, 27.

1. claudo (* clōdo: clodunt ita (oculos), Plin. 18, 33, 76, § 330 fin.; but some refer clodo to claudeo; and more freq., although not in Cic., clūdo, as always in the compounds; v. infra), si, sum, 3, v. a. [root sklu-, klu-, to shut; cf. κλείω, κλείς, clavis; O. H. Germ. scliuzu; M. H. Germ. schliessen; also claudus, clavus], to shut.

  1. I. To shut something that is open, to close, shut up (opp. aperire; freq. in prose and poetry).
          1. (α) Claudo: forem cubiculi, Cic. Tusc. 5, 20, 59; cf. Quint. 10, 3, 25; and, clausae fores, Tib. 1, 9, 44; Suet. Ner. 47: conventus portus Varroni clausit, Caes. B. C. 2, 19: januam serā, Tib. 1, 2, 6: domum, Ov. P. 1, 7, 36 sq.: ostia, Cat. 6, 231: portas, Cic. Fl. 25, 61; Hor. C. 3, 5, 23; cf. Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68: omnes aditus, id. Phil. 1, 10, 25; Tac. A. 12, 68; Stat. Th. 6, 752: rivos, to dam up, Verg. E. 3, 111: ad claudendas pupulas, ne quid incideret, et ad aperiendas, etc., Cic. N. D. 2, 57, 142: ocellos (in dying), Prop. 2 (3), 13, 17; so, oculos, Luc. 5, 28: lumina, Verg. A. 10, 746; Ov. M. 3, 503: clausis foribus, Lucr. 4, 598.
          2. (β) Cludo: domum, Tac. H. 1, 33: Janum Quirinum ter clusit, Suet. Aug. 22; Flor. 4, 12, 64: animam clusit dolor, Luc. 8, 59.
      1. 2. Trop.: nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit, Cic. Off. 2, 15, 55: domus clausa contra cupiditatem, id. Verr. 2, 5, 15, § 39: habere domum clausam pudori et sanctimoniae, patentem cupiditati et voluptatibus, id. Quint. 30, 93; cf. id. Fam. 4, 13, 6: aures ad doctissimas voces, id. Tusc. 4, 1, 2; cf. Liv. 40, 8, 20: cludendae sunt aures malis vocibus, Sen. Ep. 123, 9: horum ferocia vocem Euandri clausit, Liv. 44, 45, 11: fugam hostibus, q. s. to block up, to cut off, prevent, id. 27, 18, 20; so Ov. M. 6, 572: alicui iter, id. F. 1, 272; id. M. 8, 548: alios incessus, Tac. A. 6, 33: sideritis sanguinem claudit, i. e. stops, stanches, Plin. 26, 13, 83, § 135: cluso corpore adversum vim veneni, Tac. A. 15, 64: clausa consilia habere, i. e. to conceal, Cic. Verr. 2, 3, 25, § 63; cf. Sall. C. 10, 5; Ov. M. 2, 641; id. F. 4, 846; Sil. 1, 140.
        Poet.: animam laqueo, i. e. to end one’s life, Ov. M. 7, 604 (cf.: vitalesque vias et respiramina clausit, id. ib. 2, 828).
    1. B. To close, end, conclude (so, except the milit. expression, agmen, only poet. or in post-Aug. prose; most freq. in Quint.).
          1. (α) Claudo: cujus octavum trepidavit aetas Claudere lustrum, Hor. C. 2, 4, 24: opus, Ov. F. 3, 384: jus, Luc. 5, 44: labores ingentis belli, Sil. 15, 655: epistulam, Ov. H. 13, 165; 20, 242: cenas lactucā, Mart. 13, 14; Quint. 9, 4, 13: cum ventum est ad ipsum illud, quo veteres tragoediae comoediaeque clauduntur, Plaudite, id. 6, 1, 52; cf. id. 1, 8, 1; 2, 15, 27.
          2. (β) Cludo: cludere bella, Stat. Th. 11, 58: cludendi incohandique sententias ratio, Quint. 9, 4, 18; cf. opp. incipere, id. 9, 4, 67 (as claudere, opp. incipere, id. 1, 8, 1): cum versus cluditur, id. 9, 4, 65; cf. id. 9, 4, 26; 9, 4, 71; 9, 4, 73; 9, 4, 93; 9, 4, 102; 9, 4, 104; 9, 4, 105; 12, 10, 31.
      1. 2. Agmen, in milit. lang., to close the procession or train, to bring up the rear, Caes. B. G. 1, 25; Curt. 3, 3, 21; 4, 12, 4; so, aciem, Sil. 7, 590; cf. cogo, I. B. 3.
  2. II. (For the compounds includo, concludo.) Claudere aliquid aliquā re, to shut up or in something by something, to enclose, encompass, surround, imprison, hide, confine (class., esp. freq. in poetry and in the historians).
          1. (α) Claudo, with abl.: locum aquā, Varr. R. R. 3, 14, 1: quae (Syracusarum urbs) loci naturā terrā marique clauderetur, Cic. Verr. 2, 2, 2, § 4: (animae) clausae tenebris et carcere caeco, Verg. A. 6, 734: stabulis armenta, id. G. 3, 352: claudens textis cratibus pecus, Hor. Epod. 2, 45; cf. Ov. M. 2, 554; 4, 646: ensem vaginā, Luc. 5, 245: aliquem Gyaro, Tac. A. 4, 30; 14, 63: clausus domo, id. ib. 15, 53; cf.: intra domum, id. H. 4, 49: rivus praealtis utrimque clausus ripis, Liv. 21, 54, 1; cf. id. 21, 43, 4; 41, 27, 12; Quint. 1, 10, 45: clauditur cubiculo aliquis, Tac. A. 15, 69; cf.: in atras et profundas tenebras eum claudebant, Tubero ap. Gell. 7 (6), 4, 3: in arcā, Hor. S. 2, 7, 59: claudam in curiā vos, Liv. 23, 2, 9: in tectis, Ov. M. 3, 697: (apes) in arbore inani, id. F. 3, 743: aquilonem in antris, id. M. 1, 262.
            Without abl.: nihil se tam clausum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum esset, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 42: insula ea sinum ab alto claudit, Liv. 30, 24, 9; cf. Tac. G. 34; Quint. 1, 10, 42; Ov. M. 1, 568 al.
            In milit. lang., of a hostile encompassing, to encompass, invest, besiege, blockade, etc.: praestare arbitrabatur, unum locumquam omnia litora ac portus custodiā clausos teneri, Caes. B. C. 3, 23: urbem operibus, Nep. Milt. 7, 2; Liv. 25, 22, 12 al.; cf.: urbem obsidione, Nep. Epam. 8, 5: adversarios locorum angustiis, id. Dat. 8, 4; cf. id. Epam. 7, 1; id. Ham. 2, 4: multitudine, id. Milt. 5, 3: hinc Tusco claudimur amni, are hemmed in, Verg. A. 8, 473.
            So of hunting: nemorum saltus, Verg. E. 6, 56: indagine collis, Tib. 4, 3, 7: silvas vastasque feras indagine, Luc. 6, 42; Stat. Th. 2, 553: insidiis altas valles, Tib. 1, 4, 49: cur tibi clauduntur rete Imbelles capr eae, Ov. F. 5, 371.
          2. (β) Cludo, Varr. R. R. 3, 3, 5: venti clusi Nubibus, Lucr. 6, 197; Flor. 3, 20, 13.
    1. B. Trop.: numcubi meam Benignitatem sensisti in te claudier? Ter. Eun. 1, 2, 84: nolo tibi ullum commodum in me claudier, id. And. 3, 3, 41; cf. I. A. 2. supra.
      Esp. of speech and rhythm: qui non claudunt numeris sententias, Cic. Or. 68, 229; 58, 198: pedibus verba, i. e. to compose verses, Hor. S. 2, 1, 28; cf. id. ib. 1, 10, 59: quod clausae hieme Alpes essent, Liv. 27, 36, 4; cf. Verg. G. 2, 317: rura gelu tum claudit hiems (and id. A. 2, 111: illos aspera ponti interclusit hiems).
      Hence, P.a. as subst.: clausum (clūsum), i, n., an enclosed place (for confining or keeping any thing): clausa effringere, Sall. J. 12, 5: in clauso linquere, in confinement, Verg. G. 4, 303: fructus clauso custodire, Col. 12, praef. § 3: sub uno clauso, id. 7, 6, 5: clausa domorum, Lucr. 1, 354: clausa viarum, id. 4, 612.

2. claudo, ĕre, v. claudeo.