Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Perseus.
The word terr�� could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:
No entries found. Showing closest matches:
Tarrăcīna (less correctly Terr-), ae, f., = Ταρρακινα and Τραχίνη (cf. Trachas, Ov. M. 15, 717; the first a in Tarracina inserted like the u in Alcumena, Aesculapius, etc.), a town in Latium, formerly called Anxur, now Terracina, Mel. 2, 4 fin.; Plin. 3, 5, 9, § 59; Cic. Att. 7, 5, 3; id. de Or. 2, 59, 240; id. Fam. 7, 23, 3 al.
Also called Tarrăcīnae, ārum, Liv. 4, 59.
Hence, Tarrăcĭnensis (Terr-), e, adj., of or belonging to Tarracina, Tarracinian: Ceparius, Sall. C. 46, 3.
As subst.: Tarră-cĭnenses, ĭum, m., the inhabitants of Tarracina, the Tarracinians, Tac. H. 4, 3.
terra (archaic tera, Varr. L. L. 5, 4, 21), ae (gen. terras, Naev. ap. Prisc. p. 679 P.: terraï, Enn. ap. Charis. p. 7 ib. (Ann. v. 479 Vahl.); Lucr. 1, 212; 1, 251; 2, 1063; 3, 989 et saep.), f. [perh. Sanscr. root tarsh-, to be dry, thirsty; Lat. torreo, torris; Germ Durst; Engl. thirst; prop. the dry land], the earth, opp. to the heavens, the sea, the air, etc.; land, ground, soil (cf.: tellus, solum).
- I. In gen.: principio terra universa cernatur, locata in mediā sede mundi, solida et globosa et undique ipsa in sese nutibus suis conglobata, etc., Cic. N. D. 2, 39, 98: terra in medio mundo sita, id. Tusc. 1, 17, 40: hunc statum esse hujus totius mundi atque naturae, rotundum ut caelum, terra ut media sit, eaque suā vi nutuque teneatur, id. de Or. 3, 45, 178: umbra terrae, id. Rep. 1, 14, 22: terrae motus, earthquakes, id. Div. 1, 18, 35; 1, 35, 78; cf. Sen. Q. N. 6, 1, 1 sqq.; Curt. 4, 4 fin.: Plin. 2, 79, 81, § 191 sq.: res invectae ex terrā, Cic. Rep. 2, 5, 10: terra continens adventus hostium denuntiat, id. ib. 2, 3, 6: Massilia fere ex tribus oppidi partibus mari alluitur: reliqua quarta est, quae aditum habeat a terrā, Caes. B. C. 2, 1: cui parti (insulae) nulla est objecta terra, id. B. G. 5, 13: iter terrā petere, Cic. Planc. 40, 96; cf.: ipse terrā eodem pergit, Liv. 31, 16, 3: esse in terrā atque in tuto loco, on solid ground, Plaut. Merc. 1, 2, 87: ex magnā jactatione terram videns, Cic. Mur. 2, 4: terrā marique, by land and by water (very freq.), id. Att. 9, 1, 3; id. Imp. Pomp. 19, 56; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 2; Sall. C. 13, 3; cf. Cic. Ac. 2, 38, 120: insidiae terrā marique factae, id. Verr. 1, 2, 3; the form et terrā et mari is also class., id. ib. 2, 2, 39, § 96 (B. and K. bracket the first et); 2, 5, 50, § 131; id. Mur. 15, 33; Liv. 37, 29, 5; Nep. Hann. 10, 2; id. Ham. 1, 2; id. Alcib. 1, 2; Sen. Ep 60, 2; 101, 4; for which also: bellum terrā et mari comparat, id. Att. 10, 4, 3: terrā ac mari, id. Verr. 2, 2, 2, § 4: marique terrāque usque quāque quaeritat, Plaut. Poen. prol. 105: aut terrā aut mari, id. Ps. 1, 3, 83: mari atque terrā, Sall. C. 53, 2: mari ac terrā, Flor. 2, 8, 11: mari terrāque, Liv. 37, 11, 9; 37, 52, 3: natura sic ab his investigata est, ut nulla pars caelo, mari, terrā (ut poëtice loquar) praetermissa sit, Cic. Fin. 5, 4, 9: eorum, quae gignuntur e terrā, stirpes et stabilitatem dant iis, quae sustinent, et ex terrā sucum trahunt, etc., id. N. D. 2, 47, 120: num qui nummi exciderunt, ere, tibi, quod sic terram Obtuere? Plaut. Bacch. 4, 4, 17: tollere saxa de terrā, Cic. Caecin. 21, 60: tam crebri ad terram accidebant, quam pira, Plaut. Poen. 2, 38; so, ad terram, id. Capt. 4, 2, 17; id. Pers. 2, 4, 22; id. Rud. 4, 3, 71: aliquem in terram statuere, Ter. Ad. 3, 2, 18: ne quid in terram defluat, Cic. Lael. 16, 58: penitus terrae defigitur arbos, Verg. G. 2, 290; so. terrae (dat.), id. ib. 2, 318; id. A. 11, 87; Ov. M. 2, 347; Liv. 5, 51, 3; Plin. 14, 21, 27, § 133 al.: sub terris si jura deum, in the infernal regions, Prop. 3, 5 (4, 4), 39; cf.: mei sub terras ibit imago, Verg. A. 4, 654: genera terrae, kinds of earth, Plin. 35, 16, 53, § 191: Samia terra, Samian pottery clay, id. 28, 12, 53, § 194: terrae filius, son of earth, i. e. human being, Cic. Att. 1, 13, 4: terrā orti, natives of the soil, aborigines, autochthones, Quint. 3, 7, 26: cum aquam terramque ab Lacedaemoniis petierunt, water and earth (as a token of subjection), Liv. 35, 17, 7: terram edere, Cels. 2, 7, 7.
- B. Personified, Terra, the Earth, as a goddess; usu. called Tellus, Magna Mater, Ceres, Cybele, etc.: jam si est Ceres a gerendo, Terra ipsa dea est et ita habetur: quae est enim alia Tellus? Cic. N. D. 3, 20, 52; cf. Varr. R. R. 1, 1, 5; Ov. F. 6, 299; 6. 460; Hyg. Fab. 55; 140; 152; Naev. 2, 16; Suet. Tib. 75.
- II. In partic., a land, country, region, territory (cf.: regio, plaga, tractus): Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.): terra erilis patria, Plaut. Stich. 5. 2, 2; cf.: in nostrā terrā in Apuliā, id. Cas. prol. 72: tua, id. Men. 2, 1, 4: mea, Ov. Tr. 1, 1, 128: in hac terrā, Cic. Lael. 4, 13: in eā terrā (sc. Sicilia), id. Verr. 2, 4, 48, § 106: terra Gallia, Caes. B. G. 1, 30: terra Italia, Liv. 25 7, 4 Drak. N. cr.; 29, 10, 5; 30, 32, 6; 38, 47 6; 39, 17, 2; 42, 29, 1: Africa, id. 29, 23, 10 Hispania, id. 38, 58, 5: Pharsalia, id. 33, 6, 11.
In plur.: in quascumque terras, Cic. Rep. 2, 4, 9: eae terrae, id. Verr. 2, 3, 18, § 47: qui terras incolunt eas, in quibus, etc., id. N. D. 2, 16, 42: abire in aliquas terras, id. Cat. 1, 8, 20: (Cimbri) alias terras petierunt, Caes. B. G. 7, 77 et saep.
Esp., terrae, the earth, the world: pecunia tanta, quanta est in terris, in the whole earth, in the world, Cic. Agr. 2, 23, 62: quid erat in terris, ubi, etc., id. Phil. 2, 19, 48; 2, 20, 50; 2, 23, 57; id. Cael. 5, 12: ruberes Viveret in terris te si quis avarior, Hor. Ep. 2, 2, 157; Sen. Prov. 2, 9; so, aureus hanc vitam in terris Saturnus agebat, Verg. G. 2, 538: terrarum cura, id. ib. 1, 26.
Ante-class., also in terrā, in the world: quibus nunc in terrā melius est? Plaut. Poen. 5, 4, 100: scelestiorem in terrā nullam esse alteram, id. Cist. 4, 1, 8; id. Mil. 1, 1, 52; 2, 3, 42; id. Bacch. 5, 2, 51; id. Aul. 5, 9, 12; id. Curc. 1, 2, 51.
Hence also the phrase orbis terrarum, the world, the whole world, all nations: quae orbem terrarum implevere famā, Plin. 36, 36, 13, § 76: Graecia in toto orbe terrarum potentissima, id. 18, 7, 12, § 65: cujus tres testes essent totum orbem terrarum nostro imperio teneri, Cic. Balb. 6, 16; but freq. also orbis terrarum, the world, i. e. the empire of Rome: orbis terrarum gentiumque omnium, id. Agr. 2, 13, 33; cf. id. Rosc. Am. 36, 103; while orbis terrae, the globe, the earth, the world, id. Phil. 13, 15, 30; id. Fam. 5, 7, 3; id. Fl. 41, 103; id. Agr. 1, 1, 2; but also with ref. to the Roman dominion, id. de Or. 3, 32, 131; id. Sull. 11, 33; id. Dom. 42, 110; id. Phil. 8, 3, 10; id. Off, 2, 8, 27; id. Cat. 1, 1, 3; cf. of the Senate: publicum orbis terrae consilium, id. Fam. 3, 8, 4; id. Cat. 1, 4, 9; id. Phil. 3, 14, 34; 4, 6, 14; 7, 7, 19; v. orbis: quoquo hinc asportabitur terrarum, certum est persequi, Ter. Phorm. 3, 3, 18: ubi terrarum esses, ne suspicabar quidem, in what country, or where in the world, Cic. Att. 5, 10, 4, so, ubi terrarum, id. Rab. Post. 13, 37: ubicumque terrarum, id. Verr. 2, 5, 55, § 143; id. Phil. 2, 44, 113.
Terrăcīna, Terrăcīnensis, v Tarracina.
* terrālis herba, a plant, also called sisymbrium, water-cresses, App. Herb. 105.
terrēnus, a, um, adj. [terra].
- I. Consisting of earth, earthy, earthen (class.).
- A. Adj.: tumulus, Caes. B. G. 1, 43: agger, Verg. A. 11, 850; Suet. Calig. 19: colles, Liv. 38, 20, 1: campus, id. 33, 17, 8: fornax, Ov. M. 7, 107: via, Dig. 43, 11, 1: vasa, Plin. 35, 12, 46, § 160 et saep.
Hence,
- B. Subst.. terrēnum, i. n., land, ground, Liv. 23, 19, 14; Col. 2, 2, 1; 3, 11, 8; Plin. 9, 51, 74, § 164.
- II. Of or belonging to the globe or to the earth, earthly, terrestrial, terrene (class.): terrena concretaque corpora, Cic. Tusc. 1, 20, 47: corpora nostra terreno principiorum genere confecta, id. ib. 1, 18, 42: terrena et umida, id. ib. 1, 17, 40; cf.: marini terrenique umores, id. N. D. 2, 16, 43: bestiarum terrenae sunt aliae, partim aquatiles, that live on land, land-animals, id. ib. 1, 37, 103: de perturbationibus caelestibus et maritimis et terrenis non possumus dicere, id ib. 3, 7, 16.
Absol.: ut aqua piscibus, ut sicca terrenis convenit, Quint. 12, 11, 13: iter, a land-journey, Plin. 3, 8, 14, § 87; 6, 17, 19, § 52.
Poet.: eques Bellerophon, earthly, mortal, Hor. C. 4, 11, 27: numina, that dwell in the earth, earthly, terrene, Ov. M. 7, 248.
Hence, earthly (eccl. Lat.; opp. caelestis): honores terrenos promittit, ut caelestes adimat, Cypr. de Zelo et Liv. 2: terrena ac fragilia haec bona, Lact. 5, 22, 14.
- B. Plur. subst.: terrēna, ōrum, n.
- (α) Earthly things, perishable things, Lact. 2, 3, 6; 2, 2, 17; cf. Gell. 14, 1, 3.
- (β) Land-animals, Quint. 12, 11, 13.
terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a. [Sanscr. root tras-, trasāmi, tremble; Gr. τρέω], to frighten, affright, put in fear or dread, to alarm, terrify.
- I. Lit. (class. and very freq.): nec me ista terrent, Cic. Fam. 2, 16, 4: adversarios, id. de Or. 1, 20, 90: qui urbem totam . . . caede incendiisque terreret, id. Har. Resp. 4, 6: eum hominem istis mortis aut exsilii minis, id. Par. 2, 17: suae malae cogitationes terrent, id. Rosc. Am. 24, 67: maris subita tempestas terret navigantes, id. Tusc. 3, 22, 52: milites . . . alii se abdere, pars territos confirmare, Sall. J. 38, 5: multum ad terrendos nostros valuit clamor, Caes. B. G. 7, 84: mortis metu territi, Curt. 6, 7, 10; 9, 4, 16: aliquem proscriptionis denuntiatione, Cic. Planc. 35, 87: metu poenāque, id. Rep. 5, 4, 6: ut in scenā videtis homines consceleratos impulsu deorum terreri Furiarum taedis ardentibus, id. Pis. 20, 46: terrere metu, Liv. 36, 6, 10: territus hoste novo, Ov. M. 3, 115.
With ne and subj.: Samnites maxime territi, ne ab altero exercitu integro intactoque fessi opprimerentur, Liv. 10, 14, 20: terruit urbem, Terruit gentes, grave ne rediret Saeculum Pyrrhae, Hor. C. 1, 2, 4 sq.
With gen.: territus animi, Sall. H. Fragm. 4, 50 Dietsch; Liv. 7, 34, 4.
Absol.: ut ultro territuri succlamationibus, concurrunt, Liv. 28, 26, 12.
- II. Transf.
- A. To drive away by terror, to frighten or scare away (poet.): profugam per totum terruit orbem, Ov. M. 1, 727: fures vel falce vel inguine, id. ib. 14, 640; cf.: has (Nymphas) pastor fugatas terruit, id. ib. 14, 518: volucres (harundo), Hor. S. 1, 8, 7: saepe etiam audacem fugat hoc terretque poëtam, id. Ep. 2, 1, 182: terret ambustus Phaethon avaras Spes, id. C. 4, 11, 25.
- B. To deter by terror, to scare, frighten from any action: aliquem metu gravioris servitii a repetendā libertate, Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch: ut, si nostros loco depulsos vidisset, quo minus libere hostes insequerentur, terreret, Caes. B. G. 7, 49.
With ne, Tac. H. 2, 63; 3, 42: memoria pessimi proximo bello exempli terrebat, ne rem committerent eo, Liv. 2, 45, 1: praesentiā tuā, ne auderent transitum, terruisti, Auct. Pan. ap. Constant. 22: non territus ire, Manil. 5, 576: inimicos loqui terrent amplitudine potestatis, Amm. 27, 7, 9.
terrestris, e (nom. masc. terrester, Flor 2, 2, 4; v. infra), adj. [terra], of or belonging to the earth or to the land, earth-, land-, terrestrial: erant animantium genera quattuor, quorum unum divinum atque caeleste, alterum pennigerum et aërium, tertium aquatile, terrestre quartum, Cic. Univ. 10: pecudes, Plaut. Ps. 3, 2, 46: admiratio rerum caelestium atque terrestrium, Cic. N. D. 2, 30, 75: in Capitolio, hoc est in terrestri domicilio Jovis, id. Verr. 2, 4, 58, § 129: terrestris coepulonus, Plaut. Pers. 1, 3, 20: archipirata, Cic. Verr. 2, 5, 27, § 70; cf.: populus vere terrester, Flor. 2, 2, 4 Duk.: exercitus, land-forces, Nep. Them. 2, 5: proelia, battles by land, id. Alcib. 5, 5: iter, land-journey, Plin. 5, 6, 6, § 39; Auct. B. Alex. 25, 1; 32, 1: coturnices, parva avis et terrestris potius quam sublimis, remaining on the ground, Plin. 10, 23, 33, § 64: He. Terrestris cena est. Er. Sus terrestris bestia’st, a supper from the ground, i. e. consisting of vegetables, poor, Plaut. Capt. 1, 2, 86.
Hence, subst.: terrestrĭa, ium, n. (sc. animalia), land-animals: in terrestribus serpentes, Plin. 10, 62, 82, § 169 sq.
terrĕus, a, um, adj. [terra], of earth, earthen: terrea progenies duris caput extulit arvis, Verg. G. 2, 341 (al. ferrea, Rib.): fossa et terreus agger, a dam or dike of earth, Varr. R. R. 1, 14, 2: murus, id. L. L. 5, § 48 Müll.
terrĭbĭlis, e, adj. [terreo], frightful, dreadful, terrible (class.; syn.: dirus, horribilis, torvus).
- I. Lit.: quam terribilis aspectu! Cic. Sest. 8, 19; cf.: jam ipsi urbi terribilis erat, Liv. 44, 10, 6: furiis accensus et irā terribilis, Verg. A. 12, 947: terribilis cunctis et invisus, Suet. Dom. 12: noverca, Ov. M. 1, 147: fera, id. H. 9, 34: tyrannus affatu, Stat. S. 3, 3, 73: visu formae, Verg. A. 6, 277: vultus, Ov. M. 1, 265: squalor Charontis, Verg. A. 6, 299; cf.: incultu, tenebris, odore foeda atque terribilis ejus (carceris) facies est, Sall. C. 55, 4: at tuba terribili sonitu taratantara dixit, Enn. ap. Prisc. p. 842 P. (Ann. v. 452 Vahl.): sonitus, Lucr. 6, 155: tumultus, Enn. ap. Fest. p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.): caligo, Lucr. 6, 852: mors, Cic. Par. 2, 18: horror, Quint. 11, 3, 160: exspectatio adventūs Jubae, Suet. Caes. 66.
Comp.: cujus (viri) virtute terribilior erat populus Romanus exteris gentibus, Cic. Phil. 2, 26, 65: cum alia aliis terribiliora afferentur, Liv. 4, 26, 7: majora ac terribiliora afferre, id. 25, 29, 3.
- II. Transf., demanding reverence, venerable (late Lat.): scripturae, Cod. Just. 3, 1, 13.
Sup. seems not to occur.
Adv.: terrĭbĭlĭter, fearfully, dreadfully, terribly (late Lat.): sonus caeli terribiliter concrepantis, Arn. 2, 57: admonere, Aug. Conf. 12, 25: Vulg. Psa. 138, 14.
Comp. and sup. seem not to occur.
terrĭbĭlĭtas, ātis, f. [terribilis], the quality of inspiring terror, horrible aspect, Jornand, Get. 24.
terrĭbĭlĭter, adv., v. terribilis fin.
terrĭcŏla, ae, comm. [terra-colo], a dweller upon earth, a terrestrial (ante- and post-class.): terricolae Lamiae, Lucil. ap. Lact. 1, 22: inter terricolas caelicolasque, App. de Deo Socr. 45, 21.
terrĭcrĕpus, a, um, adj. [terror-crepo], frightfully thundering, Aug. Conf. 8, 2.
terrĭcŭla, ōrum, n. (collat. form ter-rĭcŭla, ae, f.) [terreo], means of exciting terror, a fright, scarecrow, bugbear (very rare; not in Cic. or Cæs.).
- (α) Neutr.: proinde ista haec tua aufer terricula, Att. ap. Non. 227, 31 (Trag. Fragm. v. 324, 623): nullis minis, nullis terriculis se motos, Liv. 34, 11, 7: sine tribuniciae potestatis terriculis, id. 5, 9, 7.
- (β) Fem. (ante- and post-class.): pertimuistis cassam terriculam adversari, Afran. ap. Non. 352, 26 (Com. Fragm. v. 270 Rib.): terriculas tyrannicae potestatis profligare, Lact. Mort. Persec. 16 med.: omnes terriculae suppliciorum, Min. Fel. Oct. 37.
terrĭcŭlāmenta, ōrum, n. [terricula], things that excite terror, frights, terrors (post-class.): sepulchrorum, App. Mag. 315, 27: prodigiorum, Sid. Ep. 7, 1.
Sing.: inane terriculamentum bonis hominibus, App. de Deo Socr. p. 50, 16.
terrĭfăgus, a, um, adj. [terra, φάγω], eating dust (eccl. Lat.): serpens, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 6, 28.
* terrĭfĭcātĭo, ōnis, f. [terrifico], a frightening, terrifying, terror: imaginum, Non. 135, 15.
terrĭfĭco, āre, v. a. [terrificus], to make afraid, to frighten, alarm, terrify (poet. and very rare), Lucr. 1, 134: caecique in nubibus ignes Terrificant animos, Verg. A. 4, 210: viros, Stat. Th. 7, 678.
terrĭfĭcus, a, um, adj. [terreo-facio], that causes terror, frightful, terrific (poet.): (Curetes) cristae, Lucr. 2, 632; 5, 1314: caesaries capitis, Ov. M. 1, 179: vates, Verg. A. 5, 524: sacrum, Val. Fl. 1, 785: vaticinationes, Plin. Ep. 6, 20, 19.
terrĭgĕna, ae, comm. (neutr. plur. adj.: terrigena animalia, Tert. adv. Marc. 2, 12) [terra-gigno], born of or from the earth, earth-born; a poet. epithet of the first men, Lucr. 5, 1411; 5, 1427; Amm. 19, 8, 11.
Of the men who sprang up from the dragon’s teeth which had been sown, Ov. M. 3, 118; 7, 141; id. H. 6, 35; 12, 99, Val. Fl. 7, 505.
Of Typhoeus, Ov. M. 5, 325.
Of the giants, Val. Fl. 2, 18; Sil. 9, 306.
Of the serpent, Sil. 6, 254; Stat. Th. 5, 506.
Of the snail, Poët. ap. Cic. Div. 2, 64, 133.
Of men in general, Vulg. Psa. 48, 3.
terrĭgĕnus, a, um, v. terrigena init.
* terrĭlŏquus, a, um, adj. [terreo-loquor], fear-speaking, fear-inspiring: dicta vatum, Lucr. 1, 103.
terrĭpăvĭum, ii, v. tripudium.
terrĭpŭdĭum, ii, v. tripudium.
* terrĭsŏnus, a, um, adj. [terreo-sono], sounding terribly: stridor venientis Alani, Claud. Laud. Stil. 1, 109.
* terrĭtĭo, ōnis, f. [terreo], a frightening, alarming, terrifying: levis, Dig. 47, 10, 15, § 41.
terrĭto, āre, v. freq. a. [terreo], to put in terror, to frighten, affright, alarm, terrify (class., but perh. not in Cic.): aliquem verbis, Plaut. Most. 3, 1, 80: aliquem morte, id. Bacch. 4, 8, 44: pavor territat mentem animi, id. Ep. 1, 1, 4: aliquem territare metu, Caes. B. G. 5, 6: aliquem supplicio, id. ib. 7, 63: audacter territas, humiliter placas, * Auct. Her. 4, 20, 28: alias (civitates) territando … alias cohortando, Caes B. G. 5, 54: magnas territat urbes, Verg. A. 4, 187; cf. Plaut. Cas. 2, 5, 5; id. Curc. 4, 4, 12; 5, 3, 35; Ter. And. 4, 4, 22; Caes. B. G. 5, 57; Liv. 8, 28, 3; Stat. Th. 3, 322.
* terrĭtōrĭālis, e, adj. [territorium], of or belonging to territory, territorial: termini, Front. Limit. p. 47 Goes.
terrĭtōrĭum, ii, n. [terra], the land round a town, a domain, district, territory: colonis locus communis, qui prope oppidum relinquitur, territorium, Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; cf.: territorium est universitas agrorum intra fines cujusque civitatis, Dig. 50, 16, 239 fin.: florentis coloniae territorium, Cic. Phil. 2, 40, 102; so, Neapolitanum, Pall. Mart. 10, 16: extra territorium abire, Plin. 29, 6, 34, § 106: territoria earum (civitatum) habitare, Amm. 16, 2, 12.
terrĭtus, a, um, Part. of terreo.
terror, ōris, m. [terreo], great fear, affright, dread, alarm, terror (syn.: pavor, trepidatio, metus).
- I. Lit.: definiunt terrorem metum concutientem: ex quo fit, ut pudorem rubor, terrorem pallor et tremor et dentium crepitus consequatur, Cic. Tusc. 4, 8, 19: eadem nos formido timidas terrore impulit, Plaut. Am. 5, 1, 27; cf.: terrorem alicui inicere, Cic. Prov. Cons. 18, 43: ferae, injecto terrore mortis horrescunt, id. Fin. 5, 11, 31: aliquem terrore periculoque mortis repellere, id. Caecin. 12, 33: si Antonio patuisset Gallia … quantus rei publicae terror impenderet, id. Phil. 5, 13, 37: alicui terrorem inferre, id. Fam. 15, 15, 2; id. Mil. 26, 71; Caes. B. G. 7, 8: reddit inlatum antea terrorem, Liv. 3, 60, 5: teneri terrore, Cic. Rep. 3, 29, 41: esse terrori alicui, Caes. B. G. 7, 66: qui modo terrori fuerant, Liv. 34, 28, 5: tantus terror incidit exercitui, ut, etc., Caes. B. C. 3, 13: tantus repente terror invasit, ut, etc., id. ib. 1, 14: Romanos auxiliares tyranni in terrorem ac tumultum conjecerunt, Liv. 34, 28, 3: sic terrore oblato a ducibus, Caes. B. C. 1, 76: tantum Romae terrorem fecere, ut, etc., Liv. 10, 2, 8: tantumque terrorem incussere patribus, ut, etc., id. 3, 4, 9: si tantus habet mentes et pectora terror, Verg. A. 11, 357: volgi pectora terror habet, Ov. F. 3, 288: terrore pavens, id. ib. 4, 271: in oppido festinatio et ingens terror erat, ne, etc., Sall. H. 3, 27 Dietsch: ingentem Galli terrorem memoriā pristinae cladis attulerant, Liv. 6, 42, 7: terror nominis Alexandri invaserat orbem, Just. 12, 13, 2: arcanus terror, secret dread, secret awe, Tac. G. 40 fin.: exsurgite, inquit, qui terrore meo occidistis prae metu, from dread of me, Plaut. Am. 5, 1, 14; cf.: de terrore suo, Auct. B. Afr. 32, 1: saepe totius anni fructus uno rumore periculi atque uno belli terrore amittitur, dread or apprehension of war, Cic. Imp. Pomp. 6, 15: nullum terrorem externum esse, i. e. dread of foreign enemies, Liv. 3, 10, 14; cf.: peregrinus terror, id. 3, 16, 4: terror servilis, ne suus cuique domi hostis esset, dread of the slaves, id. 3, 16, 3: in omnem terrorem vultum componens, into frightful expressions, Suet. Calig. 50: (Periclis) vis dicendi terrorque, terrible power, δεινὁτης, Cic. Brut. 11, 44.
Plur.: feri lugubresque terrores, Amm. 16, 12, 61.
- II. Transf., concr., an object of fear or dread, a terror (usu. in plur.): duobus hujus urbis terroribus depulsis, Cic. Rep. 1, 47, 71; cf.: terrores reipublicae (sc. Carthago ac Numantia), Vell. 2, 4, 5: terrores Romani nominis, Treb. Poll. Claud. 11, 4; Plin. Ep. 6, 20, 15: non mediocres terrores jacit atque denuntiat, Cic. Att. 2, 23, 3; cf.: Battonius miros terrores ad me attulit Caesarianos, id. ib. 6, 8, 2.
Sing.: Xerxes, terror ante gentium, Just. 3, 1, 1: Dionysius gentium quondam terror, Amm. 14, 11, 30.
terrōsus, a, um, adj. [terra], full of earth, earthy (very rare): harena, Vitr. 2, 4: montes, id. 2, 6 fin.
terrŭla, ae, f. dim. [terra], a small piece of land, a field (late Lat.): alienae, other men’s fields, Cod. Just. 10, 15, 1; 11, 24, 6; cf. Prisc. p. 615 P.
terrŭlentē, adv., v. terrulentus.
terrŭlentus, a, um, adj. [terra], of or belonging to the earth, earthly (late Lat.): quod terrulentum ac sordidum, etc., Prud. στεφ. 2, 196: hic (Cain) terrulentis, ille (Abel) vivis fungitur, i. e. fruits of the earth, id. Hamart. 5 praef.
Adv.: terrŭlentē in an earthly manner: quaerere rem spiritalem, Prud. στεφ. 10, 378.