Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word praesedit could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

praesaepe (praesēpe), is, n., and praesaepes or praesaepis, is, f.; also, praesaepĭa, ae, f., and praesae-pĭum (each of these forms less correctly written praesēp-), ii, n. [praesaepio], prop. an enclosure of any kind; hence, a stable, stall, fold, pen (syn. stabulum).

  1. I. Lit.: praesaepis bubus hibernas, Cato, R. R. 14: si villa habebat praesaepias laxas, Varr. R. R. 1, 13, 6 (al. praesaepes, al. praesaepis): stabant ter centum (equi) nivei in praesaepibus altis, Verg. A. 7, 275: in praesaepibus ursi, id. ib. 7, 17: nocturna claudere praesaepia, folds, Calp. Ecl. 1, 38: qui bona donavit praesaepibus, has expended his estate on his stables, Juv. 1, 59.
    A crib, manger: bonas praesaepis, Cato, R. R. 4: in praesaepiis, Varr. R. R. 2, 5: accedit ad praesaepe, Phaedr. 2, 8, 22: non altius edita esse praesaepia convenit, quam, etc., Col. 1, 6: praesaepium meum hordeo passim repleri jubet, App. M. 7, p. 194, 3.
  2. II. Transf.
    1. A. A hut, hovel; a dwelling, tavern: quin reciperet se ad praesaepem suam, Plaut. Curc. 2, 1, 13.
      Mostly plur.: scit, si id impetret, futurum, quod amat, intra praesaepis suas, i. e. in his own house, in his power, Plaut. Cas. prol. 56: vocat me hic intra praesaepis meas, into my house, id. Rud. 4, 3, 99: fucos a praesaepibus arcent, i. e. from the hives, Verg. G. 4, 168; id. A. 1, 435: audis in praesaepibus, in drinking-shops, Cic. Pis. 18, 42.
    2. B. A crib, com. for a table: scurra vagus, non qui certum praesaepe teneret, Hor. Ep. 1, 15, 28.
    3. C. The space between the two stars called Aselli in the sign of the Crab, Plin. 18, 35, 80, § 353.

prae-saepĭo (-sēpĭo), psi, ptum, 4, v. a., to fence in front, to block up, barricade (class.): aditus atque itinera trabibus, Caes. B. C. 1, 27: loca montuosa sublicis, id. ib. 3, 49: omni aditu praesaepto, id. B. G. 7, 77.

(praesĕca or praesĭca, ae, a word assumed for the etym. of brassica, Varr. L. L. 5, § 104 Müll.)

prae-sĕco, cŭi, ctum, or cātum, 1, v. a., to cut off before or in front, to cut off or out (not in Cic.).

  1. I. Lit.: pars cultello praesecatur, Varr. R. R. 3, 16, 34: brassica ut praesica, quod ex ejus scapo minutatim praesecatur, id. L. L. 5, § 104 Müll.: partem, Ov. R. Am. 112: projecturas tignorum, Vitr. 4, 2: lineam, Plin. 32, 2, 5, § 13: praesecta vitis, id. 17, 15, 25, § 115: praesecata gula, App. M. 1, p. 108, 15.
  2. II. Trop.: praesectum decies non castigavit ad unguem, has not corrected by the pared nail, i. e. to perfect accuracy, Hor. A. P. 294 Bentl. and Haupt (but the better reading is perfectum).

praesectus, a, um, Part., from praeseco.

praesegmen, ĭnis, n. [praeseco], a piece cut off, a paring (ante- and postclass.): tonsor omnia abstulit praesegmina, Plaut. Aul. 2, 4, 33; cf.: praesegmina proprie Plautus in Aululariā ea dici voluit, quae unguibus eminulis praesecantur, Non. 151, 33: cadaverum, App. M. 2, p. 123, 24.

praesēmĭnātĭo, ōnis, f. [praesemino], a fœtus (only in Vitr.), Vitr. 2, 9, 1.

prae-sēmĭno, no perf., ātum, 1, v. a., to sow or plant beforehand (post-class.).

  1. I. Lit.: non nati sunt homines tamquam ex draconis dentibus praeseminati, Lact. 6, 10: vis naturalis, et quasi praeseminata, Aug Gen. ad Lit. 3, 14.
  2. II. Trop., to lay the foundation for, to prepare for, to undertake a thing: majora sibi praeseminans, Amm. 30, 2, 1; Ambros. Ep. 5, 3; Cassiod. Hist. Eccl. 6, 24.

praesens, entis, v. praesum fin.

praesensĭo, ōnis, f. [praesentio].

  1. I. A foreboding, presentiment (class.; syn. praesagium): praesensio et scientia rerum futurarum, Cic. Div. 1, 1, 1: praedictiones et praesensiones rerum futurarum, id. N. D. 2, 3, 7.
    Absol.: per exta inventa praesensio, Cic. Top. 20, 77.
  2. II. A preconception, = πρόληψις, Cic. N. D. 2, 17, 45.

praesensus, a, um, Part., from praesentio.

praesentālis, e, adj. [praesens], present (post-class.): milites, Cod. Just. 12, 36, 18: domestici, ib. 17, 4.

praesentānĕē, adv., v. praesentaneus fin.

praesentānĕus, a, um, adj. [praesens].

  1. I. Momentary, instantaneous (late Lat.): commotio, Lact. de Ira Dei, 21, 8.
  2. II. That operates quickly or immediately (post-Aug.): remedium, Plin. 21, 31, 105, § 180: venenum, id. 24, 1, 1, § 2: (remedium) quam posset velocissimum ac praesentaneum coquere, Suet. Ner. 33; Sen. Ep. 95, 25.
    Subst.: praesentānĕum, i, n., a remedy that operates quickly, Plin. 30, 9, 23, § 79.
    Adv.: praesentānĕē, forthwith, immediately (post-class.), Theod. Prisc. ad Tim. Fr. praef. 1.

praesentārius, a, um, adj. [praesens], that is at hand, ready, quick, present (ante- and post-class. for praesens): id quod mali (haruspices) promittunt, praesentarium est (opp.: pro spisso evenit), happens immediately, Plaut. Poen. 3, 5, 47: argentum, ready money, id. Most. 2, 1, 14; id. Trin. 4, 3, 74: venenum, that operates instantly, App. M. 10, p. 240; Gell. 7 (6), 4, 1.

praesentātĭo, ōnis, f. [praesento], a placing before, a showing, representation, exhibition (post-class.): tironis, Cod. Just. 12, 28, 2 (al. praestatio): adhuc in comminatione est (judicium), nondum in praesentatione, Aug. in Psa. 59, 6; id. Mir. S. Steph. 2, 5, 1.

1. praesentĭa, ae, f. [praesens].

  1. I. In gen., a being before, in view, or at hand; presence (class.; cf. conspectus): alicujus aspectum praesentiamque vitare, Cic. Cat. 1, 7, 17: desiderium praesentiae tuae, id. Fam. 5, 8, 5: urget praesentia Turni, Verg. A. 9, 73.
    In plur.: deorum praesentiae, Cic. N. D. 2, 66, 166: praesentiam sui facere, to present one’s self, to appear, Dig. 42, 1, 53: praesentia animi, presence of mind, readiness, resolution, courage, Caes. B. G. 5, 43, 4; Cic. Mil. 23; Plin. 8, 25, 38, § 92.
    For the phrase in praesentia (sc. tempora), v. praesens, s. v. praesum.
      1. 2. Impression, efficacy, effect: tanta est praesentia veri, Ov. M. 4, 611.
  2. II. In partic., protection, assistance: PRAESENTIAE MATRIS DEVM, Inscr. Grut. 28, 4.

2. praesentĭa, ium, n. plur., v. praesens, s. v. praesum fin.

prae-sentĭo, sensi, sensum, 4 (collat. form praesentisse for praesensisse, Pac. Pan. Theod. 3), v. a., to feel or perceive beforehand, to have a presentiment of, to presage, divine (class.): ni haec praesensisset canes, Plaut. Trin. 1, 2, 135: verum is nescio quo pacto praesensit prius, id. Ps. 1, 4, 15; 1, 5, 11: animo praesentire atque videre, Lucr. 5, 1342: animo providere et praesentire, Caes. B. G. 7, 30: futura, Cic. Div. 2, 48, 100: animus ita praesentit in posterum, ut, etc., id. Rab. Perd. 10, 29: alicujus adventum, Ov. M. 1, 610: amorem, id. ib. 10, 404: dolos, Verg. A. 4, 297: eventus bellorum, Suet. Aug. 96: aliquid, Plin. 2, 79, 81, § 191.
With acc. and inf.: quom ibi me adesse neuter tum praesenserat, Ter. And. 5, 1, 20: cum talem esse deum certā notione animi praesentiamus, Cic. N. D. 2, 17, 45.
Impers. pass.: praesensum est, Liv. 21, 49, 9.

* praesentisco, ĕre, v. inch. a. [praesentio], to begin to have a presentiment of, Ter. Heaut. 4, 5, 21, acc. to Prisc. p. 824 P. (al. persentisceres).

praesento, no perf. (praesentisse, Pac. ap. Pan. Theod. 3), ātum, 1, v. a. [praesens], to place before, exhibit to view, to show, present, hold out (post-Aug.): sarcitis bubulas carnes praesentat, looks like, Plin. 37, 10, 67, § 181 (al. repraesentat): caput ab Achillā Caesari praesentatum est, handed or presented to, Aur. Vict. Vir. Ill. 77: supplicanti, statim sese Juno praesentat, shows herself, App. M. 6, p. 175, 3; cf. id. ib. 10, p. 240; 11, p. 243.

praesēpe, praesēpio, etc., v. praesaep-.

praesēpis, is, and praesēpĭum, ii, v. praesepe.

praeseptus, a, um, Part., from praesepio.

prae-sĕpultus, a, um, Part. [sepelio], buried beforehand (post-class.), Quint. Decl. 9; Amm. 14, 11, 21.

prae-sĕro, ĕre, v. a., to sow beforehand (post-class.): semina laetitiae, Paul. Nol. Carm. 32, 445.

praesertim, adv. [prae-sero; cf. praecipue, from praecipio, qs. connected beforehand], serves to add an important argument or condition (hence most freq. joined with cum and si), especially, chiefly, principally, particularly, καὶ ταῦτα (class.; cf. praecipue).

  1. I. Absol.: praefestinamus, quae sit causa, sciscere, quod sit necessum scire, praesertim in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. p. 214 Rib.): praesertim ut nunc sunt mores, etc., Ter. Phorm, 1, 2, 5: retinenda est huius generis verecundia, praesertim naturā ipsā magistrā, Cic. Off. 1, 35, 129; 1, 39, 140; id. Fam. 1, 8, 2: praesertim homines tantulae staturae, Caes. B. G. 2, 30 fin.: (te) praesertim cautum dignos assumere, Hor. S. 1, 6, 51; id. A. P. 383 al.
    Placed after the word which it qualifies: deforme est de se ipsum praedicare, falsa praesertim, Cic. Off. 1, 38, 137; id. Lael. 4, 15: in scripto praesertim, id. Brut. 61, 219: hac praesertim imbecillitate magistratum, id. Fam. 1, 4, 3: tanta praesertim, id. Tusc. 5, 7, 19; Caes. B. G. 4, 8.
  2. II. Praesertim cum or cum praesertim and praesertim si = particularly since or if: quod scribere, praesertim cum de philosophiā scriberem, non auderem, Cic. Off. 2, 14, 51; so, praesertim cum, Ter. Eun. 5, 2, 24; Cic. Off. 3, 2, 8; id. Deiot. 7, 21; id. Lig. 1, 1; id. Arch. 5, 10; id. Att. 5, 21, 13; Caes. B. G. 1, 16 fin.; 1, 33, 4; Nep. Alc. 5, 2; Sall. H. 1, 41, 1 and 3, 61, 12 Dietsch; Quint. 5, 10, 103; 7, 9, 12; Hor. Ep. 1, 18, 50: cum praesertim, Cic. Off. 3, 30, 110; id. Mil. 30, 81; id. Rosc. Am. 8, 22; id. N. D. 1, 10, 26; id. Fam. 2, 6, 2; Sall. J. 2, 4; 3, 2; id. C. 51, 19 Kritz N. Cr.; Liv. 3, 52, 9; Quint. 1, 2, 11; 1, 11, 17; 1, 12, 4 al.; Prop. 1, 2, 27. (So for praesertim quod the true read. is praesertim cum in Cic. Fl. 17, 41).
    Faciam, Laeli, praesertim si utrique vestrum gratum futurum est, Cic. Sen. 2, 6; so with indic.: praesertim si est, id. Fam. 2, 7, 1; 14, 2 fin.: praesertim si incubuit, Verg. G. 2, 310.
    With subj.: praesertim si esset, Cic. Tusc. 3, 17, 38: praesertim si aedifices, id. Off. 1, 39, 140.

prae-servĭo, īre, v. a., to serve as a slave (ante- and post-class.).

  1. I. Lit.: alicui, Plaut. Am. prol. 124.
  2. II. Trop.: verbum neque numeris, neque generibus praeserviens, Gell. 1, 7, 6.

prae-servo, āre, v. a., to observe beforehand (post-class.): aliquid, Cael. Aur. Acut. 3, 8: liberum se a dominationibus, Hilar. in Psa. 118, 16, 3.

praesĕs, ĭdis (gen. plur. praesidium, Flor. 2, 17, 16), adj. and subst. [praesideo].

  1. I. Sitting before a thing, to guard, take care of, or direct it; presiding, protecting, guarding, defending: locus, a place of refuge, Plaut. Cas. 5, 1, 11 dub.: dextra, Sen. Med. 247: di praesides imperii, protecting deities, Tac. H. 4, 53.
  2. II. Subst.: praesĕs, ĭdis, comm.
    1. A. A protector, guard, guardian, defender: ite nunc jam ex praesidio praesides, Plaut. Rud. 4, 4, 7: senatus rei publicae custos, praeses, propugnator, Cic. Sest. 65, 137: patrii Penates, qui huic urbi et rei publicae praesides estis, Cic. Dom. 57, 144: tribunus plebis, quem majores praesidem libertatis custodemque esse voluerunt, id. Agr. 2, 6, 15; Liv. 6, 16.
    2. B. Transf., in gen., one that presides over, a president, superintendent, head, chief, ruler: praeses belli, i. e. Minerva, Verg. A. 11, 483: vobis per suffragia uti praesides olim, nunc dominos destinatis, Sall. H. 3, 61, 6 Dietsch: provinciarum, governors, Suet. Aug. 23: quorum (praetorum) in provinciis jurisdictionem praesides earum habent, Gai. Inst. 1, 6; cf.: praesidis nomen generale est, eo quod et proconsules et legati Caesaris, et omnes provincias regentes (licet senatores sint) praesides appellentur, Dig. 1, tit. 18.

prae-sum, fūi, esse, v. n.,

  1. I. to be before a thing; hence, to be set over, to preside or rule over, to have the charge or command of, to superintend (class.).
          1. (α) With dat.: omnibus Druidibus praeest unus, Caes. B. G. 6, 12: qui oppido praeerat, id. ib. 2, 6: regionibus, id. ib. 5, 22: provinciae, Sall. C. 42, 3: censor factus, severe praefuit ei potestati, Nep. Cat. 2, 3: classi, to have the command of the fleet, Caes. B. C. 3, 25: exercitui, id. ib. 3, 57: alicui negotio, to have charge of it, to carry it on, id. ib. 3, 61: ei studio, Cic. de Or. 1, 55, 235: artificio, id. Fin. 4, 27, 76: vigiliis, to superintend, Sall. C. 30, 6: regiis opibus, Nep. Con. 4, 3: rebus regiis, id. Phoc. 3, 4: statuis faciendis, Cic. Verr. 2, 2, 59, § 144: aedibus, i. e. aedilem esse, Dig. 1, 2, 2: mercimoniis, Cod. 5, 5, 7.
          2. (β) Absol.: praeesse in provinciā, to be governor, Cic. Verr. 2, 3, 77, § 180.
  2. II. Transf.
    1. A. To be the chief person, to take the lead in any thing: non enim paruit ille Ti. Gracchi temeritati, sed praefuit, Cic. Lael. 11, 37: qui non solum interfuit his rebus, sed etiam praefuit, id. Fam. 1, 8, 1: illi crudelitati non solum praeesse, verum etiam interesse, id. Att. 9, 6, 7.
    2. B. To protect, defend (poet.): stant quoque pro nobis, et praesunt moenibus Urbis, Ov. F. 5, 135.
      Hence, praesens, entis (abl. sing. of persons usually praesente; of things, praesenti), adj.
    1. A. That is before one, in sight or at hand, present, in person (rarely of the immediate presence of the speaker or writer, for which the proper case of hic is used; cf. Krebs, Antibarb. p. 908, and v. infra): assum praesens praesenti tibi, I am with you, Plaut. Most. 5, 1, 27: non quia ades praesens, dico hoc, because you happen to be present, Ter. Ad. 3, 3, 39: quo praesente, in whose presence, Cic. de Or. 1, 24, 112: quod adest quodque praesens est, id. Off. 1, 4, 11; so, nihil nisi praesens et quod adest, id. Fin. 1, 17, 55: vivi atque praesentes, id. Off. 1, 44, 156: praesens tecum egi, myself, in person, id. Fam. 2, 7, 4: perinde ac si ipse interfuerit, et praesens viderit, id. Inv. 1, 54, 104: praesens sermo, communication by word of mouth, id. Q. Fr. 2, 8, 1: praesens in praesentem multa dixerat, id. Att. 11, 12, 1; Ter. Ad. 4, 5, 34: praesente for praesentibus (ante-class.): praesente amicis, Pompon. ap. Don. ad Ter. Eun. 4, 3, 7; so, testibus, id. ap. Non. 154, 17: his, Att. ib. 154, 19: suis, Fenest. ib. 154, 20: omnibus, Nov. ib. 154, 23: legatis, Varr. ap. Don. Ter. Eun. 4, 3, 7: nobis, Ter. ib.
      1. 2. Esp., of time: narratio praeteritarum rerum aut praesentium, Cic. Part. Or. 4, 13: non solum inopia praesentis, sed etiam futuri temporis, Caes. B. C. 1, 52 init.: praesens tempus futuri metu perdere, Sen. Ep. 24, 1: tempus enim tribus partibus constat, praeterito, praesente, futuro, id. ib. 124, 17.
        Esp. in opp. to other times referred to: quanta tempestas invidiae nobis si minus in praesens tempusat in posteritatem impendeat, Cic. Cat. 1, 9, 22: et reliqui temporis recuperandi ratio, et praesentis tuendi, id. Att. 8, 9, 3: et consiliorum superiorum conscientiā et praesentis temporis moderatione me consoler, id. Fam. 9, 16, 6; id. Fl. 1, 3.
        Very rarely alone, of the times of the writer or speaker. as opp. to the times of which he speaks: quod pietas principis nostri praesentium quoque temporum decus fecit, Quint. 3, 7, 9: vive moribus praeteritis, loquere verbis praesentibus, now in use, Gell. 1, 10, 4.
        Also of a time spoken of, present to the mind, existing: movit Scipionem cum fortuna pristina viri, praesenti fortunae conlata, Liv. 30, 13, 8: populo erat persuasum, et adversas superiores et praesentes secundas res accidisse, etc., Nep. Alcib. 6, 2: praetor factus non solum praesenti bello, id. Them. 2, 1: et praesens aetas et posteritas deinde mirata est, Curt. 9, 10, 28: praesentem saevitiam melioris olim fortunae recordatione allevabant, Tac. A. 14, 63: in praesens tempus, and more freq. absol., in praesens, for the present: pleraque differat, et praesens in tempus omittat, Hor. A. P. 44; so (opp. in posteritatem) Cic. Cat 1, 9, 22: si fortuna in praesens deseruit, Tac. H. 4, 58; cf.: laetus in praesens animus, Hor. C. 2, 16, 25: ad praesens tempus, or simply ad praesens, for the present: Harpagus ad praesens tempus dissimulato dolore, for the moment, Just. 1, 5, 7: quod factum aspere acceptum ad praesens, mox, etc., at the time, Tac. A. 4, 31; 40: munimentum ad praesens, in posterum ultionem, id. H. 1, 44; Suet. Tit. 6: vocem adimere ad praesens, for a short time, Plin. 8, 22, 34, § 80: praesenti tempore and in praesenti, at present, now: praesenti tempore, Ov. F. 3, 478: haec ad te in praesenti scripsi, ut speres, Cic. Fam. 2, 10, 4: in praesenti, Nep. Att. 12, 5; Liv. 34, 35, 11.
        Prov.: praesenti fortuna pejor est futuri metus, Ps.-Quint. Decl. 12, 15.
        Subst.: praesentĭa, ĭum, n., present circumstances, the present state of affairs: cum hortatur ferenda esse praesentia, Suet. Aug. 87: praesentia sequi, Tac. H. 4, 59: ex praeteritis enim aestimari solent praesentia, Quint. 5, 10, 28: sed penitus haerens amor fastidio praesentium accensus est, Curt. 8, 3, 6.
        Esp., in phrase in praesentia (sc. tempora), for the present, at this time, under present circumstances: hoc video in praesentia opus esse, Cic. Att. 15, 20, 4: providere quid oneris in praesentia tollant, id. Verr. 2, 3, 1, § 1: quae in praesentia in mentem mihi venerunt, id. Fam. 4, 5, 1; id. Fin. 5, 8, 21; Liv. 31, 22, 8; 33, 27, 10; 33, 28, 6; Tac. Agr. 31; 39; Suet. Tib. 22; id. Claud. 4; Ter. Phorm. 5, 2, 14; Plin. 12, 3, 7, § 14.
        Very rarely in praesentia, at hand, on hand, on the spot: id quod in praesentia vestimentorum fuit, arripuit, Nep. Alcib. 10, 5; cf.: in re praesenti, infra: in rem praesentem venire, to go to the place itself, go to the very spot, for the sake of a closer examination, Cic. de Or. 1, 58, 250: in rem praesentem venias oportet, quia homines amplius oculis quam auribus credunt, Sen. Ep. 6, 5: in rem praesentem perducere audientes, to transport one’s hearers to the very spot, Quint. 4, 2, 123: in re praesenti, in the place itself, on the spot: in re praesenti, ex copiā piscariā consulere, quid emam, aequom est, when I am on the spot, Plaut. Cas. 2, 8, 65; Liv. 40, 9: eodem anno inter populum Carthaginiensem et regem Masinissam in re praesenti disceptatores Romani de agro fuerunt, id. 40, 17; Quint. 6, 2, 31: praesenti bello, while war is raging, Nep. Them. 2, 1; so sup.: quod praesentissimis quibusque periculis desit, Quint. 10, 7, 1; and comp.: jam praesentior res erat, Liv. 2, 36, 5.
    2. B. That happens or is done immediately, immediate, instant, prompt, ready, direct: praesens poena sit, the punishment might be instant, Cic. Div. 2, 59, 122: preces, immediate, not delayed, Prop. 2, 23, 64 (3, 28, 12): mercari praesenti pecuniā, with ready money, cash, Plaut. Capt. 2, 2, 8; Cic. Clu. 12, 34: numerare praesentes denarios ducentos, Petr. 109: nummi, id. 137: supplicium, instant execution, Tac. A. 1, 38: Maelium praesenti morte multavit, Flor. 1, 26: praesens debitum, Dig. 12, 1, 9; 20, 1, 13: praesenti die dari, in ready money: quoties in obligationibus dies non ponitur, praesenti die pecunia debetur, ib. 45, 1, 41: libertatem aut praesenti die, aut sub condicione dare, ib. 28, 7, 22.
      Hence, adv.: prae-sens (opp. in diem), forthwith, immediately: si, cum in diem mihi deberetur, fraudator praesens solverit, in ready money, in cash, Dig. 42, 9, 10: quod vel praesens vel ex die dari potest, ib. 7, 1, 4.
    3. C. That operates immediately or quickly, instant, prompt, efficacious, powerful (i. q. valens): praesens auxilium oblatum est, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107: non ulla magis praesens fortuna laborum est, no more effective cure for their troubles, Verg. G. 3, 452: quo non praesentius ullum, Pocula si quando saevae infecere novercae, id. ib. 2, 127: si quid praesentius audes, more effective, bolder, id. A. 12, 152: praesentissimum remedium, Col. 6, 14; Plin. 28, 5, 14, § 53.
      With objectclause: o divaPraesens vel imo tollere de gradu Mortale corpus, vel, etc., mighty, able, Hor. C. 1, 35, 2.
    4. D. Of disposition or character, present, collected, resolute: animo virili praesentique ut sis, para, Ter. Phorm. 5, 8, 64: si cui virtus animusque in pectore praesens, Verg. A. 5, 363: animus acer et praesens, Cic. de Or. 2, 20, 84: non plures, sed etiam praesentioribus animis, Liv. 31, 46: praesentissimo animo pugnare, Auct. B. Alex. 40: Crassus, ut praesens ingenio semper respondit, Plin. 17, 1, 1, § 4.
    5. E. Present, aiding, favoring, propitious: Hercules tantus, et tam praesens habetur deus, Cic. Tusc. 1, 12, 28; id. N. D. 2, 2, 6; 3, 5, 11: deus, Ter. Phorm. 2, 2, 31; cf.: tu dea, tu praesens, nostro succurre labori, Verg. A. 9, 404: modo diva triformis Adjuvet, et praesens ingentibus adnuat ausis, Ov. M. 7, 178.
      Comp.: nihil illo (praesagio) praesentius, Flor. 4, 7, 9.
  3. F. Appropriate, pertinent, timely: praesens hic quidemst apologus, Plaut. Stich. 4, 1, 38; cf.: en hercle praesens somnium, id. Mil. 2, 4, 41.