Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Perseus.

The word mult�� could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

1. multa (mulcta), ae, f. [Sabine, acc. to Varr. ap. Gell. 11, 1, 5; Oscan, acc. to Paul. ex Fest. p. 142 Müll.],

  1. I. a penalty involving loss of property, a fine, amercement, mulct; in the most ancient times riches consisted only in the possession of flocks and herds; it accordingly signified, at first, a fine in cattle; but in later times, when money was the measure of wealth, it signified a pecuniary fine (whereas poena denotes a punishment of any kind, e. g. corporal punishment, imprisonment, capital punishment): vocabulum ipsum multae M. Varro non Latinum, sed Sabinum esse dicit, Gell. 11, 1, 5: multam Osce dici putant poenam quidam. M. Varro ait poenam esse, sed pecuniariam, Paul. ex Fest. p. 142 Mull.: cum pecore diceretur multa, Varr. L. L. 5, § 95 Müll. The highest penalty in the earliest times was thirty head of cattle, the lowest a sheep, in specifying which the word ovis is used as of the masculine gender: ego ei unum ovem multam dico, I condemn him to pay, fine him, a legal formula ap. Gell. 11, 1, 4: multae dictio ovium et bovium, Cic. Rep. 2, 9, 16.
    Later, of a pecuniary fine: multa praesens quingentum milium aeris in singulas civitates imposita, Liv. 10, 37: multam alicui dicere, to decree, award, Cic. Phil. 11, 8, 18: indicere, Plin. 18, 3, 3, § 11: subire, Ov. F. 5, 289: committere, to deserve, incur, Cic. Clu. 37, 103: exigere, Varr. L. L. 5, § 177 Müll.: remittere, Cic. Phil. 11, 8, 18: irrogare (of the plaintiff, or people’s tribune), to propose that the accused be fined a certain sum, id. Mil. 14, 36; so, petere, id. Clu. 33, 91: aliquem multā et poenā multare, id. Balb. 18, 42: multam alicui facere, Gell. 7, 14, 8: certare, to contend on both sides whether or not the proposed fine should be paid: duo tribuni plebis ducentum milium aeris multam M. Postumio dixerunt: cui certandae cum dies advenisset, Liv. 25, 3: multae certatio, Cic. Leg. 8, 3, 6: multa erat Veneri, for the benefit of Venus, id. Verr. 2, 2, 9, § 25: multa gravis praedibus Valerianis, a heavy loss, great damage, id. Fam. 5, 20, 4.
  2. II. In gen., a penalty: singulos jure jurando adigam non aliter quam stantes cibum capturos essehanc multam feretis, etc., Liv. 24, 16, 13: haec ei multa esto: vino viginti dies Ut careat, Plaut. As. 4, 1, 55.

2. multa, adj. fem., v. multus.

multangŭlus (multiang-), a, um, adj. [multus-angulus], having many angles, multangular, Lucr. 4, 654: forma, Mart. Cap. 2, § 138.

multănĭmis, e, adj. [multus-animus], having much spirit or courage, spirited, courageous, Inscr. Marin. Frat. Arv. p. 690.

multannus, a, um, adj. [multusannus], of many years, ancient: πολυχρόνιος, multannus, Gloss. Gr. Lat.

multātīcĭus (mulct-), or -tĭus, a, um, adj. [1. multa], of or belonging to fines, fine-: pecunia, fine-money, Liv. 10, 23, 13: argentum, id. 30, 39, 8; 27, 6, 19.

multātĭcus, or, archaic, ‡ moltā-tĭcus, a, um, adj. [1. multa], of or belonging to fines, fine-: QVAISTORES AIRE MOLTATICOD DEDERONT, Inscr. Maff. Mus. Ver. 469, 2: AEDILES AERE MVLTATICO, Inscr. Donat. 263, 1.

multātĭo (mulct-), ōnis, f. [2. multo], a penalty, amercement, fine in any thing (class.): misera est multatio bonorum, Cic. Rab. Perd. 5, 16: multatio non nisi ovium boumque impendio dicebatur, Plin. 18, 3, 3, § 11: AEDILIS MVLTATIO, Inscr. Orell. 2488.

multātītĭus (mulct-), v. multaticius.

* multēsĭmus, a, um, adj. [multus], multesimal, i. e. very small, trifling: pars, Lucr. 6, 651 (also ap. Non. 136, 39).

multĭangŭlum, i, n. [multus-angulus], a polygon, = πολύγωνον, Boëth. de Arithm. 2, 24; cf. multangulus.

(multĭbarbus, false reading for illutibarbus, App. Flor. 1, p. 341, 29.)

multĭbĭbus, a, um, adj. [multus-bibo], much-drinking (ante- and post-class.): lena, Plaut. Curc. 1, 1, 77: anus, id. Cist. 1, 3, 1: heros, Macr. S. 5, 21.

multĭ-caulis, e, adj. [multus-caulis], many-stalked (post-Aug.), Plin. 21, 16, 56, § 94.

multĭ-căvātus, a, um, adj. [multuscavatus], with many hollows or cavities, multicavous (ante-class.): favus, Varr. R. R. 3, 16, 24.

* multĭ-căvus, a, um, adj. [multuscavus], many-holed: pumex, Ov. M. 8, 561.

multīcĭus or -tĭus, a, um, adj., soft, splendid, transparent, a term applied to garments (poet. and post-class.).

  1. I. Adj.: dabis Aureliano tunicas multicias viriles decem (al. multilicias), Valerian. Aug. ap. Vop. Aurel. 12: synthesis, Tert. de Pall. 4.
  2. II. Subst.: multīcĭa, ōrum, n., sc. vestimenta, soft, splendid, transparent garments, Juv. 2, 66; 76; 11, 186.

* multĭcŏla, ae, m. [multus-colo], a many-worshipper, one who worships many, Fulg. adv. Arianos.

multĭcŏlor, ōris, adj. [multus-color], many-colored (post-Aug.).

  1. I. Adj.: hexecontalithos, Plin. 37, 10, 60, § 167: Iris, App. de Mundo, p. 64, 18.
  2. II. Subst.: multĭcŏlor, a many-colored garment, App. M. 11, p. 258, 20.

multĭcŏlōrus, a, um, adj. [multus-color], manycolored (post-class.): sicuti multijuga dicimus, et multicolora et multiformia, Gell. 11, 16, 4: prata, Prud. Cath. 3, 104; App. de Mundo, 16.

multĭcŏmus, a, um, adj. [multuscoma], having much hair (poet.); transf. of radiant light, abounding in rays: flammae, Paul. Nol. Carm. 26, 418.

multĭ-cŭpĭdus, a, um, adj. [multuscupidus], much-desiring, that desires much or many things (ante-class.): juvenilitas, Varr. ap. Non. 123, 7.

multĭ-făcĭo, fēci, 3, v. a., for magnifacio, to make much of, to esteem or value highly (ante-class.): multifacere dicitur, sicut magnifacere, parvifacere. Cato: Neque fidem, neque jusjurandum, neque pudicitiam multifacit, Paul. ex Fest. p. 152 Müll. (but in Plaut. Rud. 2, 3, 50, the correct read. is multi fecit).

multĭfārĭam and multĭfārĭē, advv., v. multifarius fin.

multĭfārĭus, a, um, adj. [multus], manifold, various, multifarious (the adj. post-class.): militares coronae multifariae sunt, Gell. 5, 6, 1.
Hence, adv., in two forms.

  1. A. multĭfārĭam (acc. form), on many sides, in many places (class.): multifariam dixerunt antiqui, quod videlicet in multis locis fari poterat, id est dici, Paul. ex Fest. p. 142 Müll.: sancius multifariam factus, in many places, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: multifariam defossum aurum, Cic. de Or. 2, 41, 174: hodie multifariam nulla (ju dicia) sunt, id. Leg. 1, 14, 40: in castris visae togae, Liv. 3, 50, 3; 10, 31, 8; 21, 8, 4 Drak. and Fabri N. cr.; 33, 18, 7; 44, 41, 8: nasci, Plin. 25, 8, 53, § 93.
  2. B. multĭfārĭē (post-Aug.), in many ways, variously: eadem est Ortygia, quae multifarie traditur: nunc Asterianunc Lagia, vel Cynetho: Pyrpile etiam, Sol. 11, § 19; Placid. Gloss. p. 482 Mai. (but in Plin. 18, 7, 10, § 54, where Sillig and others read multifarie in the sense of multifariam, Jan. and Detlefsen read multifariam).

multĭ-fer, féra, fĕrum, adj. [multusfero], bearing much, fruitful (post-Aug.): robora, Plin. 16, 8, 11, § 30; 19, 8, 41, § 138.

multĭfĭdus, a, um, adj. [multus-findo], many-cleft, i. e. cleft or divided into many parts (poet. and post-Aug.).

  1. I. Lit.: faces, Ov. M. 7, 259; 8, 644: pedes, Plin. 11, 37, 45, § 128: dens, i. e. a comb, Mart. 14, 25, 2.
    1. B. Transf., of the hair, many-parted, parted into many locks: illi multifidos crinis sinuatur in orbes, Idaliā divisus acu, Claud. Rapt. Pros. 2, 15.
      Of rivers, divided into many streams: Timavus, many-armed, Mart. 8, 28, 7.
  2. II. Trop.: horror, various, manifold, Val. Fl. 4, 661: suavitates, Mart. Cap. 2, § 117: vaticinandi scientia, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 2.

multĭflōrus, a, um, adj. [multus-flos], abounding in flowers, Isid. 17, 9, 11.

multiflŭus, a, um, adj. [multus-fluo], flowing copiously, trop. of speech (poet.): verba, Juvenc. 1, 586.

multĭ-fŏrābĭlis, e, adj. [multus-forabilis], many-holed, perforated with many holes (post-class.): tibiae, App. M. 10, p. 254, 40; Sid. Ep. 8, 9.

multĭ-fŏrātĭlis, e, adj. [multus-foro], many-holed, perforated with many holes (post-class.): tibia, App. Flor. 3, p. 341 med.; id. M. 10, 32.

multĭ-fŏris, e, adj. [multus-foris], many-doored, having many entrances, openings, or holes (post-Aug.): specus, Plin. 8, 55, 81, § 218.

multĭ-formis, e, adj. [multus-forma], many-shaped, multiform; various, diverse, manifold (class.): nuces, Col. 7, 9, 8: qualitates, Cic. Ac. 1, 7, 26: multiformes sumus, have a fickle character, Sen. Ep. 120, 23: artes multiformes et variae, Gell. 19, 14, 1: varius, multiplex, multiformis, Aur. Vict. Epit. 14, 6: Ennius, Front. ad Verr. 1: historia, Amm. 16, 5, 7.
Hence, adv.: mul-tĭformĭter, in many ways, variously (post-Aug.): varie et multiformiter disserere, Gell. 9, 5, 7; Plin. 36, 27, 69, § 202.

multĭformĭtas, ātis, f. [multus-forma], multiformity (eccl. Lat.), Aug. Ver. Relig. 21.

multĭ-fŏrus, a, um, adj. [multus-foris], having many openings, pierced with many holes (poet.): non illosmultifori delectat tibia buxi, Ov. M. 12, 158; Sen. Agam. 346.

multifructus, a, um, adj. [multusfructus], = πολύκαρπος, abounding in fruit, Fulg. Myth. 3, 2; Mythogr. Lat. 2, 130.

multĭ-gĕnĕris, e, adj. [multus-genus], of many kinds (Plautin.): multis et multigeneribus opus est tibi Militibus, Plaut. Capt. 1, 2, 56.
Absol.: unguenta multigenerum multa, for multorum generum, id. Stich. 2, 2, 59.

multĭgĕnĕrus, a, um, v. multigenus.

multĭ-gĕnus or multĭ-gĕnĕrus, a, um, adj. [multus-genus], of many kinds, various (poet. and post-Aug.): multigenis variata figuris, Lucr. 2, 335: multa haec et multigenera terrestrium volucrumque vita, Plin. 11, 1, 1, § 1.

multĭ-grūmus, a, um, adj. [multusgrumus], much heaped up; of waters, greatly swollen (ante class.): fluctus, Naev. ap. Gell. 19, 7, 15.

multĭ-jŭgus, a, um, and multĭ-jŭ-gis, e (the latter form only in Cic. Ait. 14, 9), adj. [multus-jugum], yoked many together (mostly post-Aug.).

  1. I. Lit.: multijugi equi, Liv. 28, 9, 15: quadrigae multijugae, Gell. 19, 8, 11.
  2. II. Trop., many, manifold, complex, various: litterae multijuges, * Cic. Att. 14, 9, 1: spolia multijuga, Gell. 2, 11, 3: multijuga et sinuosa quaestio, id. 14, 2, 13: volumina (Aristotelis), App. Mag. p. 297 fin.

* multĭ-laudus, a, um, adj. [multuslaus], much-praised: vir (al. aemulandus), Amm. 21, 10, 6.

multĭlīcĭus, a, um, adj. [multus-licium], consisting of many threads: tunica, Valerian ap. Vop. 12 (al. multicia).

* multĭ-lŏquax, ācis, adj. [multusloquax], that talks much, talkative, loquacious: multiloquaces mulieres (al. multumloquaces), Plaut. Aul. 2, 1, 5.

multĭ-lŏquĭum, ii, n. [multus-loquor], a much-speaking, Plaut. Merc. prol. 31; Ambros. de Job, 1, 6, 20; id. in Psa. 1, § 20.

multĭ-lŏquus, a, um, adj. [multus-loquor], talkative, loquacious (Plautin.): coquus, Plaut. Ps. 3, 2, 5: anus, id. Cist. 1, 3, 1: erit tacitus, qui naturā fuerat multiloquus, Cael. Aur. Acut. 2, 2, 10.

Multĭmammĭa, ae, f. [multus-mamma], the many-breasted, an epithet of the Ephesian Diana, who was represented with many breasts: Dianam, Hier. Ep. ad Ephes. prooem.

multĭ-mĕter, tri, m. [multus-metrum], many-metred, consisting of many feet or kinds of verse (post-class.): si poëmata illius metiaris, multimeter, argutus, artifex erat, Sid. Ep. 8, 11.

multĭ-mŏdis, adv. [from multimodis for multis modis], in many ways or modes, variously (very rare, and rejected by Madv. ad Cic. Fin. 2, 26, 82): hoc etsi multimodis reprehendi potest, Cic. Fin. 2, 26, 82 B. and K.; cf.: sive vocalibus saepe brevitatis causā contrahebant, ut ita dicerent, multi modis, etc., id. Or. 45, 153: multimodis sapis, Plaut. Mil. 4, 4, 53: multimodis injurius, Ter. Heaut. 2, 3, 79; id. And. 5, 4, 36: semina multimodis immixta, Lucr. 1, 895: de cujus morte multimodis apud plerosque scriptum est, Nep. Them. 10, 4.

multĭ-mŏdus, a, um, adj. [multusmodus], manifold, various: coitio potestatum, App. de Dogm. Plat. p. 4 fin.: ambages, id. M. 10, p. 253 med. (but very dub. in Liv. 21, 3, 4, where the correct read. seems to be multifariam; v. Fabri ad h. l.): tela, Amm 24, 2, 13: vita, Aug. Conf. 10, 17 init.: allapsus, id. 10, 34.

multĭ-nōdus, a, um, and multĭ-nōdis, e, adj. [multus-nodus], having many knots (post-class.): multinodis voluminibus serpens coluber, App. M. 5, p. 166, 19: flagellis multinodi genere, Prud. Cath. 7, 139: anfractus, Mart. Cap. 4, § 423 (but in App. M. 10, p. 253, the correct read. is multimodas).

multĭ-nōmĭnis, e, adj. [multus-nomen], many-named (post-class.): dea, App. M. 11, p. 268, 6.

multĭ-nūbentĭa, ae, f. [multus-nubo], a marrying several persons, polygamy (eccl. Lat.): multinubentiae pronus, Tert. adv. Psych. 1.

multĭ-nūbus, a, um, adj. [multus-nubo], married to several, polygamous (eccl. Lat.): Salomon, Hier. adv. Jovin. 1, 28: uxor, id. Ep. 123, 10.

multĭ-nummus (multĭnūmus), a, um, adj. [multus-nummus], that costs much money, dear, expensive (ante-class.): asini, Varr. R. R. 3, 17, 6: piscis, id. ap. Non. 3, 152.

multĭ-partītus, a, um, adj. [multuspartitus], much divided, divided into many classes (post-Aug.): vita, Plin. 6, 19, 22, § 66.

multĭpĕda, ae, f. [multus-pes],

  1. I. a multipede, an insect, Plin. 22, 25, 58, § 122; 29, 6, 39, § 143; v. millepeda.
  2. II. A measure a number of feet long, Gram. Vet. p. 190, 6.

multĭ-pēs, ĕdis, adj. [multus-pes], many-footed, multipede (post-Aug.).

  1. I. Adj., Plin. 11, 45, 102, § 249.
  2. II. Subst.: multĭpēs, pĕdis, m., a multipede, millipede, an insect: multipes vermis terrenus a multitudine pedum vocatus, Isid. Orig. 12, 5, 6.

multĭ-plex, ĭcis, adj. [multus-* plica] (multīplex, Lucr. 2, 163; 4, 208; n. plur. multiplica, Gell. 19, 7, 16), that has many folds (class.).

  1. I. Lit.: alvus est multiplex et tortuosa, Cic. N. D. 2, 54, 136.
  2. II. Transf.
    1. A. That has many windings or concealed places: vitis serpens multiplici lapsu et erratico, Cic. Sen. 15, 52: domus, the labyrinth, Ov. M. 8, 158.
    2. B. In implied comparisons, manifold, many times as great, far more: id efficiebat multiplex gaudium rei, Liv. 7, 8, 1: multiplex caedes utrimque facta traditur ab aliis, i. e. far greater than I state it, id. 22, 7, 3: praeda, id. 2, 64, 4.
    3. C. That has many parts, manifold, many, numerous, various: lorica, Verg. A. 5, 264: cortex, Plin. 16, 31, 55, § 126: fetus, Cic. N. D. 2, 51: folia, Plin. 18, 7, 10, § 58.
      Extensive, large, wide, spacious: spatium loci, Lucr. 2, 163: domus, Sen. Hippol. 523: aerumna, Plaut. Ep. 4, 1, 3: potestates verborum, Auct. Her. 4, 54, 67: genus orationis, Cic. Brut. 31, 119: multiplices variique sermones, id. Or. 3: large multiplici constructae sunt dape mensae, of many courses or dishes, Cat. 64, 304: multiplex et tortuosum ingenium, i. e. inconstant, changeable. fickle, Cic. Lael. 18, 65: animus, id. ib. 25, 92: natura, id. Cael. 6, 14: vir multiplex in virtutibus, Vell. 2, 105, 2: ingenium, dexterous, sly, Cic. Att. 6, 2, 2.
      Poet.: multiplex avis, rich in ancestors, Sil. 5, 543.
      Hence, adv.: multĭplĭcĭter, in manifold or various ways (mostly post-Aug.): multipliciter fatigari, Sall. Or. 2 ad Caes.: locum intueri, Quint. 7, 4, 22: varie et multipliciter, id. 1, 6, 32: tam saepe ac tam multipliciter, Gell. 14, 1, 21.

* multĭplĭcābĭlĭs, e, adj. [multiplico], manifold, a word formed by Cicero in translating a passage of Sophocles (Trach. 1046 sq.): tortu multiplicabili Draconem, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22 (Sophocles has only δράκοντα).

multĭplĭcātĭo, ōnis, f. [multiplico], a making manifold, increasing, multiplying (postAug.).

  1. I. In gen.: frugum, Col. 3, 2, 5: quinariarum, Front. Aquaed. 34: temporum, Sen. Ep. 12, 6.
  2. II. In partic., multiplication, Col. 5, 2, 1; Vitr. 9, 1; 10, 16.

multĭplĭcātor, ōris, m. [multiplico], a multiplier (post-class.): herilium talentorum multiplicator, Paul. Nol. Ep. 44.
As math. t. t., the multiplier, Boëth. de Music. 2, 27 al.

multĭplĭcĭtas, ātis, f. [multiplex], multiplicity, manifoldness: profunda et infinita (sc. memoriae), Aug. Conf. 10, 17 init.; Boëth. de Music. 1, 4; id. de Arithm. 1, 23.

multĭplĭcĭter, adv., v. multiplex fin.

multĭplĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [multiplex], to multiply, increase, augment.

  1. I. In gen. (class.; syn.: augeo, amplifico, amplio): aes alienum. Caes. B. C. 3, 32: auxiliis multiplicatis. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4: flumina collectis multiplicantur aquis, Ov. R. Am. 98: multiplicandis usuris, Nep. Att. 2, 5: voces, Plin. 36, 15, 23, § 99: regnum Eumenis, Liv. 37, 54: multiplicata gloria, Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16: domus multiplicata, enlarged, id. Off. 1, 39, 138: dona, Liv. 42, 61.
  2. II. In partic., in arithmetic, to multiply: multiplicantur in se duo latera, Col. 5, 2, 1: has duas summas in se multiplicato, id. 5, 2, 6: latitudinis pedes cum longitudinis pedibus sic multiplicabis, id. 5, 2, 3: ter tria, Aus. Idyll. 11, 2: annos quater, dies octies, Sol. 1, 29; 42.

* multĭ-plĭcus, a, um, adj. [multiplex], variously compounded (for the class. multiplex): quae multiplica ludens composuit (Laevius), Gell. 19, 7, 16.

multĭ-pŏtens, ntis, adj. [multum-potens], very powerful, very mighty (Plautin.): frater Jovis, Plaut. Trin. 4, 1, 1: Venus, id. Cas. 4, 4, 17: pectus, id. Bacch. 4, 4, 9; v. Ritschl ad h. l.

multĭ-rādix, īcis, adj. [multus-radix], many-rooted, having many roots (postclass.): centaurea minor, App. Herb. 35.

multĭ-rāmis, e, adj. [multus-ramus], many-branched (post-class.): thyrsus, App. Herb. 4.

multĭ-scĭus, a, um, adj. [multumscius], knowing much, of great knowledge (Appul.): etsi minus prudentem, multiscium reddidit, App. M. 9, p. 223, 13: Homerus, id. Mag. p. 294, 29: sophista longe multiscius, id. Flor. 4, p. 360, 12 al.

multĭsŏnālis, e, adj. [multus-sonus], much-resounding, Schol. Juv. 7, 134.

multĭ-sŏnōrus, a, um, adj. [multumsonorus], loud-sounding (poet.): esseda, Claud. Epigr. 1, 18.

multĭ-sŏnus, a, um, adj. [multus-sonus], loud-sounding (poet.): Atthis, Mart. 1, 53, 9: sistrum, Stat. S. 3, 2, 103.

multītĭus, a, um, v. multicius.

multĭtūdo, ĭnis, f. [multus], a great number, multitude (class.; cf.: copia, vis, magnitudo).

  1. I. In gen.: nationes, quae numero hominum ac multitudine ipsā poterant in provincias nostras redundare, Cic. Prov. Cons. 12, 31: navium, Nep. Hann. 10, 4: argenti facti, Varr. ap. Non. 465, 27: sacrificiorum, Cic. de Or. 3, 19, 71.
  2. II. In partic.
    1. A. Of people, a great number, a crowd, multitude: tanta multitudo lapides ac tela conjiciebat, ut, etc., Caes. B. G. 2, 6; Nep. Milt. 3, 5; id. Arist. 1, 3: multitudine domum circumdare, Nep. Hann. 12, 4: multitudine civium factiones valuere, Sall. C. 51, 40: prima lux mediocrem multitudinem ante moenia ostendit, Liv. 7, 12, 3.
      In plur., multitudes: partim exquirebant duces multitudinum, Sall. C. 50, 1.
      1. 2. Of the common people, the crowd, the multitude (cf. turba): ex errore imperitae multitudinis, Cic. Off. 1, 19, 65: sed multitudinem haec maxime allicit, id. Fin. 1, 7, 25: multitudinis judicium, id. Tusc. 2, 26, 63; id. Clu. 29, 59; id. Sest. 58, 124: credula, Just. 2, 8, 9.
    2. B. In gram.: numerus multitudinis, or simply multitudo, the plural number, the plural: quod alia vocabula singularia sint solum ut cicer, alia multitudinis solum ut scalaemultitudinis vocabula sunt, etc., Varr. L. L. 9, § 63 Müll.: cur mel et vinum, atque id genus cetera numerum multitudinis capiunt, lacte non capiat, Gell. 19, 8, 13.
      In plur., Varr. L. L. 9, § 65 Müll.

multĭ-văgus, a, um, adj. [multumvagus], that wanders about much (postAug.): avis, Plin. 10, 37, 52, § 109: flexus lunae, id. 2, 10, 7, § 48: gradus, Stat. Th. 6, 1.

multĭ-vĭdus, a, um, adj. [multum-video], much-seeing (post-class.), Mart. Cap. 2, 27, § 109 Kopp.

multĭ-vĭra, ae, f. [multus-vir], she that has had many husbands (post-class.): alia sacra coronat univira, alia multivira, Min. Fel. Oct. 24, 3.

multĭ-vĭus, a, um, adj. [multus-via], having many ways, multivious (Appul.): circuitus, App. M. 9, p. 221, 34: circumcursio, id. ib. p. 222 fin. (al. multijuga).

multĭ-vŏlus, a, um, adj. [multusvolo], wishing or longing for many (poet.): mulier, Cat. 68, 128; Vulg. Eccl. 9, 3.

multĭ-vŏrantĭa, ae, f. [multus-voro], gluttony (eccl. Lat.): multivorantiae pronus, Tert. adv. Psych. 1.

1. multō, adv., v. multus fin. B.

2. multo (less correctly mulcto), āvi, ātum, 1, v. a. [1. multa], to punish one with any thing; used mostly of judicial punishment (class.; cf.: punio, animadverto): accusatorem multā et poenā multavit, Cic. Balb. 18, 42: vitia hominum atque fraudes damnis, ignominiis, vinculis, verberibus, exsiliis, morte multantur, id. de Or. 1, 43, 194: imperatorem deminutione provinciae, id. Prov. Cons. 15, 38.
With abl. of that with respect to which the punishment is inflicted: populos stipendio, to sentence them to pay, Cic. Balb. 18, 41: exsules bonis, id. Tusc. 5, 37, 106: aliquem pecuniā, to fine in a sum of money, Nep. Pel. 1, 3: agris, Cic. Agr. 2, 13, 34: Antiochum Asiā, id. Sest. 27, 58: sacerdotio, Suet. Caes. 1: publice armis multati privatis copiis juvere militem, Tac. H. 1, 66: poculo multabitur, Plaut. Stich. 5, 4, 43: aliquem votis (like damnare votis), lit., to punish with his vows, i. e. by granting the object of his vows, Naev. ap. Non. 462, 33: cum ab ipsā fortunā videat hujus consilia esse multata, Cic. Rab. Post. 1, 2: boves iniquitate operis (al. mulcare), to torment, Col. 2, 4, 6.
With dat. of the person for whose benefit: Veneri esse multatum, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 21 (in Plaut. Stich. 3, 1, 19, Ritschl reads mulcaverit, but this seems to be corrupt; v. Ritschl ad h. l.).

multŏtĭens and multŏtĭes, advv., [multus]. many times, oftentimes, often (postclass.), Just. Nov 29 praef.

multum, adv., v. multus fin.

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

  1. I. Posit.
    1. A. In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.): multi fortissimi viri, Cic. Fam. 5, 17, 3: rationes, id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1: beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Müll.: multi alii, Ter. And. 5, 4, 28.
      When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction: multae et magnae contentiones, many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26: O multas et graves offensiones, id. Att. 11, 7, 3: multi et graves dolores, id. Verr. 2, 5, 45, § 119: multi et varii timores, Liv. 3, 16, 3: multae bonaeque artes animi, Sall. J. 28, 5: multa et clara facinora, Tac. A. 12, 31.
      But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted: multi improbi, Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65: multi boni, docti, prudentes, id. Fl. 4, 8: multi nobiles, id. Planc. 20, 50: multa acerba habuit ille annus, id. Sest. 27, 58; 66, 139: multa infanda, Liv. 28, 12, 5: multa falsa, id. 35, 23, 2.
      Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception: multa secunda proelia, victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1: multa libera capita, freemen, id. 42, 41, 11: multae liberae civitates, republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68: multos fortes viros, id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17: multi clari viri, noblemen, id. Leg. 1, 5, 17: multi primarii viri, id. Verr. 2, 2, 61, § 149.
      Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases: multi clarissimi viri, Cic. Phil. 11, 10, 24: multi amplissimi viri, id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19: multi honestissimi homines, id. Fam. 15, 15, 3: multi peritissimi homines, id. Caecin. 24, 69: multi summi homines, id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56: multi clarissimi et sapientissimi viri, id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.
      Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives: in veteribus patronis multis, Cic. Div. in Caecil. 1, 2: multa praeterea bella gravia, id. Agr. 2, 33, 90: multis suppliciis justis, id. Cat. 1, 8, 20: multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt, id. Imp. Pomp. 2, 6: plurima signa pulcherrima, id. Verr. 2, 1, 23, § 61.
      When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted: virtutes animi multae et magnae, Cic. Imp. Pomp. 22, 64: causas ille multas et graves habuit, id. Clu. 30, 82; and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis, id. Cael. 5, 12: prodigia multa, foeda, Liv. 40, 29, 1.
      With a partitive gen.: multi hominum, Plin. 16, 25, 40, § 96: multae silvestrium arborum, id. 16, 31, 56, § 128.
      In neutr. plur.: multa, ōrum, many things, much: nimium multa, Cic. Fam. 4, 14, 3: nimis multa, id. Fin. 2, 18, 57: insulae non ita multae, not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41: parum multa scire, too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4: quam minime multa vestigia servitutis, as few as possible, Nep. Tim. 3, 3: minime multi remiges, exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88: in multas pecunias alienissimorum hominum invasit, id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48: multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur, Plin. Ep. 10, 17, 3.
      Sometimes multi stands for multi alii, many others: nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est, Suet. Caes. 50.
      The sing. also is used poet. for the plur., many a: aut trudit acres hinc et hinc multā cane Apros in obstantes plagas, with many dogs, Hor. Epod. 2, 31: multa prece prosequi, id. C. 4, 5, 33: multā victima, Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772: avis, id. Am. 3, 5, 4: tabella, Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.
      In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22: exstructa mensa multā carne rancidā, Cic. Pis. 27, 67: multo labore quaerere aliquid, with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73: cura, Sall. J. 7, 4: sol, much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100: multo sanguine ea Poenis victoria stetit, Liv. 23, 30, 2: multum sanguinem haurire, Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32: multam harenam mare evomit, id. 4, 6, 8: arbor, id. 7, 4, 26: silva, id. 8, 10, 14: multae vestis injectu opprimi, Tac. A. 6, 50: multa et lauta supellex, Cic. Phil. 2, 27, 66: aurum, Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12: libertas, Hor. S. 1, 4, 5: multam salutem dicere alicui, to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194: cum auro et argento multo, Sall. J. 13, 6.
      Of time: Itaque multum diei processerat, a great part of the day, Sall. J. 51, 2: ad multum diem, till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1: multo adhuc die, when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44: multo denique die, when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22: multā nocte, late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2: multo mane, very early, id. Att. 5, 4, 1: multa opinio, for multorum, the general opinion, Gell. 3, 16, 1: velut multā pace, as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35: multus homo, one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.multi, ōrum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9: video ego te, mulier, more multarum utier, id. ib.
      Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction: tenuis L. Virginius unusque e multis, Cic. Fin. 2, 20, 62: unus de multis esse, id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis; potius inter multos prope singularis fuit, id. Brut. 79, 274: numerarer in multis, among the herd of orators, id. ib. 97, 333: e multis una sit tibi, no better than others, Ov. R. Am. 682: multum est, it is of importance, Verg. G. 2, 272.
      In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short: ne multa: perquiritur a coactoribus, Cic. Clu. 64, 181: ne multis: Diogenes emitur, id. ib. 16, 47: quid multis moror? Ter. And. 1, 1, 87.
      Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very: multa reluctari, Verg. G. 4, 301: gemens, id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869: deos testatus, id. ib. 7, 593: invehi, Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3): haud multa moratus, Verg. A. 3, 610.
      Rarely in multum: in multum velociores, by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.
    2. B. In partic.
      1. 1. Too much, overmuch, excessive: supellex modica, non multa, Nep. Att. 13, 5.
      2. 2. In speech, much-speaking, diffuse, prolix: qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, Cic. de Or. 2, 4, 17: ne in re notā et pervulgatā multus et insolens sim, id. ib. 2, 87, 358: nolo in stellarum ratione multus vobis videri, id. N. D. 2, 46, 119.
      3. 3. Frequent, frequently present: in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse, Sall. J. 96, 3: multus in eo proelio Caesar fuit, was in many places, Flor. 4, 2, 50: hen hercle hominem multum et odiosum mihi! troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41: instare, Sall. J. 84, 1.
        Hence, adv., in two forms.
    1. A. multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.): salve multum, gnate mi, Plaut. Trin. 5, 2, 56: multum vale, farewell, id. Stich. 3, 2, 40: hominem ineptum multum et odiosum mihi, id. Men. 2, 2, 42: opinor, Cassium uti non ita multum sorore, not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3: multum mecum municipales homines loquuntur, often, id. Att. 8, 13, 2: non multum ille quidem nec saepe dicebat, id. Brut. 34, 128: non multum confidere, not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25: sunt in venationibus, often, frequently, id. ib. 4, 1: in eodem genere causarum multum erat T. Juventius, Cic. Brut. 48, 178: multum fuisse cum aliquo, to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16: sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis, id. Fin. 5, 1, 3: gratiā valere, to be in great favor, Nep. Con. 2, 1: res multum et saepe quaesita, Cic. Leg. 3, 15, 33: longe omnes multumque superabit, id. Verr. 2, 5, 44, § 115: multum et diu cogitans, id. Div. 2, 1, 1: diu multumque scriptitare, id. de Or. 1, 33, 152.
      With an adj.: multum loquaces, very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5: mepti labores, very, Plin. Ep. 1, 9.
      Poet. also with comp.: multum improbiores sunt quam a primo credidi, much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139: multum robustior illo, Juv. 19, 197: majora, Sil. 13, 708.
      So with infra, post: haud multum infra viam, Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20: haud multum post mortem ejus, Tac. A. 5, 3: ut multum, at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.
    2. B. multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).
      1. 1. With comparatives and verbs which imply comparison: multo tanto carior, Plaut. Bacch. 2, 3, 76: pauciores oratores, Cic. de Or. 1, 3, 11: facilius atque expeditius iter, Caes. B. G. 1, 6.
        With verbs: virtutem omnibus rebus multo anteponentes, Cic. Fin. 4, 18, 49: multo ceteros anteibant, Tac. H. 4, 13: multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse, Sall. J. 31, 28.
        With malle: multo mavolo, Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38: meo judicio multo stare malo, quam, etc., Cic. Att. 12, 21, 1.
      2. 2. With sup. (rare but class.), by far, by much: quae tibi mulier videtur multo sapientissuma, Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413: simulacrum multo antiquissimum, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17: maxima pars, id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82: multo id bellum maximum fuit, Liv. 1, 11, 5: pars multo maxima, id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36: multo gratissima lux, Hor. S. 1, 5, 39: foedissimum, Quint. 9, 4, 72: optimum, id. ib. 26: pulcherrimum, id. 1, 2, 24: utilissima, id. 2, 10, 1: maxime, Auct. Her. 4, 44, 58: multo maxime miserabile, Sall. C. 36, 4: multo maxime ingenio validus, id. J. 6, 1.
      3. 3. With particles denoting a difference, far, greatly, very: multo aliter, Ter. And. prol. 4: multo aliter ac sperabat, far otherwise than, Nep. Ham. 2: quod non multo secus fieret, si, not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40.
      4. 4. In specifications of time, before ante and post, long, much: non multo ante urbem captam, Cic. Div. 1, 45, 101: non multo ante, not long before, Nep. Eum. 3, 3: multo ante, Cic. Fam. 4, 1, 1: non multo post, quam, etc., not long after, id. Att. 12, 49, 9: haud multo ante solis occasum, Liv. 5, 39, 2: multo ante noctem, id. 27, 42, 13.
      5. 5. Very rarely with the positive for multum: maligna multo, very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.
      6. 6. Doubled, multo multoque, with comparatives: multo multoque longior, far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5: multo multoque operosius est, Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.
  2. II. Comp.: plūs, plūris; in the plur., plūres, plūra (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.
    For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. Ælius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.
    The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. πλέον, πίμπλημι; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.
    1. A. In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.; so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit! Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21: ne plus minusve loqueretur, Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus annipostquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.); so. non longius abesse plus minus octo milibus, Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.: speranti pluresvenerunt plusve minusve duae, Mart. 8, 71, 4: aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit, too much … too little, Ter. Hec. 5, 1, 4: tantum et plus etiam ipse mihi deberet, Cic. Att. 7, 3, 7: vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis, and what is more, Liv. 9, 24, 8: verbane plus an sententia valere debeat, Cic. Top. 25, 96: cf.: apud me argumenta plus quam testes valent, id. Rep. 1, 38, 59: valet enim salus plus quam libido, id. ib. 1, 40, 63.
          1. (β) With a partitive gen.: vultis pecuniae plus habere, Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.: nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris, id. Rep. 1, 4, 7; so, plus virium, id. Leg. 1, 2, 6: plus hostium, Liv. 2, 42: plus dapis et rixae multo minus invidiaeque, Hor. Ep. 1, 17, 51: in hac causā eo plus auctoritatis habent, quia, etc., Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.: plus ingenii, id. ib. 1, 14, 22: Albano non plus animi erat quam fidei, as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.
          2. (γ) With quam (some examples of which have already been given above): non plus quam semel, Cic. Off. 3, 15, 61: confiteor eosplus quam sicarios esse, id. Phil. 2, 13, 31: ne plus reddat quam acceperit, id. Lael. 16, 58 et saep.: non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt, into not more than, id. Inv. 1, 34, 57: plus quam decem dies abesse, id. Phil. 2, 13, 31: nulla (navis) plus quam triginta remis agatur, with more than, Liv. 38, 38, 8.
          3. (δ) Without quam: HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti, Liv. 24, 44: plus milies audivi, Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96: plus quingentos colaphos infregit mihi, Ter. Ad. 2, 1, 46: ferre plus dimidiati mensis cibaria, Cic. Tusc. 2, 16, 37: non plus mille quingentos aeris, id. Rep. 2, 22, 40: paulo plus ducentos passus a castris, Liv. 31, 34: cum plus annum aeger fuisset, id. 40, 2: parte plus dimidiā rem auctam, id. 29, 25.
            (ε) With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure: VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent, more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44: ex his alius alio plus habet virium, Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2: alterum certe non potest, ut plus una vera sit, Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.: in columbā plures videri colores, nec esse plus uno, id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59: annos sexaginta natus es Aut plus eo, or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11: plus aequo, Cic. Lael. 16, 58: plus paulo, Ter. Heaut. 2, 1, 8: paulo plus, Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1: plus nimio, overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99: uno plus Etruscorum cecidisse in acie, one man more, Liv. 2, 7, 2.
      1. 2. In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer: ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris, of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4: ager multo pluris est, is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.: quo pluris sint nostra oliveta, id. Rep. 3, 9, 16: pluris emere, dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so, vendere, id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300: aedificare, Col. 1, 4, 7: pluris est oculatus testis quam auriti decem, of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8: mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo, Cic. Att. 12, 28, 2: facio pluris omnium hominem neminem, id. ib. 8, 2, 4: facere aliquem pluris, make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2: pluris habere, id. Phil. 6, 4, 10: aestimare, id. Par. 6, 2, 48: ducere, id. Att. 7, 3, 5: putare, id. Off. 3, 4, 18 et saep.
      2. 3. Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.
      3. 4. Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.
      4. * 5. Like magis, with an adj.: plus formosus, for formosior, Nemes. Ecl. 4, 72.
    2. B. In the plur.
      1. 1. Comparatively, more in number: omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putāram, Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40: nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi, Ter. Hec. 3, 1, 1: ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent, Cic. Rep. 2, 31, 55: multo plura, many more things, Quint. 3, 6, 28.
      2. 2. In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61; 1, 34, 52: non possunt unā in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem, id. Imp. Pomp. 7, 19: quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat, Caes. B. G. 1, 18: plura castella Pompeius tentaverat, id. B. C. 3, 52: summus dolor plures dies manere non potest, Cic. Fin. 2, 28, 93: pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries, id. 8, 4, 27: quae consuetudo sit, pluribus verbis docere, Cic. Clu. 41, 115: eum pluribus verbis rogat, ut, etc., id. Verr. 2, 4, 28, § 64; without verba: quid ego plura dicam? id. de Or. 1, 5, 18: pluribus haec exsecutus sum, Phaedr. 3, 10, 59; also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc., what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3: sedne pluradicendum enim aliquando est
        Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem, id. Fam. 13, 1, 5.
        1. b. Esp.: plures.
          1. (α) The mass, the multitude, opp. pauciores, = οἱ ὀλίγοι, Plaut. Trin. 1, 1, 13.
          2. (β) Euphemistically, acc. to the Gr. οἱ πλείονες, the dead: quin prius Me ad plures penetravi? Plaut. Trin. 2, 2, 14.
          3. (γ) The greater number, the majority: plures nesciebant quā ex causā convenissent, Vulg. Act. 19, 32.
  3. III. Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Müll.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra): hujus sunt plurima simulacra, Caes. B. G. 6, 17: nos plurimis ignotissimi gentibus, Cic. Rep. 1, 17, 26: plurimae et maximae partes, id. ib. 1, 4, 8: plurimorum seculorum memoria, id. ib. 3, 9, 14: haec plurimis a me verbis dicta sunt, id. ib. 1, 7, 12 et saep.
    In sing.: me plurimā praedā onustum, Plaut. Rud. 4, 2, 4: sermo, Quint. 2, 2, 5: risus, id. 6, 3, 85: res, id. 6, 1, 51: exercitatio, id. 8 prooem. § 28: mons, very large, Verg. A. 1, 419: cervix, id. G. 3, 52: Aetna, Ov. Ib. 600.
    Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.
    Poet.: medio cum plurimus orbe Sol erat, very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima quā silva est. thickest, id. ib. 14, 361: coma plurima, very thick, id. ib. 13, 844: sed plurima nantis in ore Alcyone conjux, mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.
    And collect.: plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos, many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so, oleaster plurimus, Verg. G. 2, 183: quā plurima mittitur ales, Mart. 9, 56, 1: plurima lecta rosa est, Ov. F. 4, 441.
    In neutr. absol. (substant. or adverb.): ut haberet quam plurimum, as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39: caput autem est, quam plurimum scribere, id. de Or. 1, 33, 150: ut in quoque oratore plurimum esset, id. Rep. 1, 27, 123.
    Adv.: plūrĭmum: et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem, Cic. Rep. 2, 22, 40: auspiciis plurimum obsecutus est Romulus, id. ib. 2, 9, 16: si vero populus plurimum potest, id. ib. 3, 14, 23; cf.: qui apud me dignitate plurimum possunt, id. Rosc. Am. 1, 4: plurimum aliis praestare, id. Inv. 2, 1, 1: ut te plurimum diligam, id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78: hoc ego utor uno omnium plurimum, id. Fam. 11, 16, 2: quantum (al. quanto) plurimum possunt, Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.): plurimum quantum veritati nocuere, Min. Fel. Oct. 22: gratulor, id. ib. 40: (elleborum) ex aquā datur plurimum drachma, at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so, cum plurimum, id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.
          1. (β) In neutr. with a partit. gen.: sententiarum et gravitatis plurimum, Cic. Inv. 1, 18, 25: artis, Quint. 10, 5, 3: auctoritatis et ponderis, id. 9, 4, 91: ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum, id. 10, 3, 1: virtutum, id. 12, 1, 20 plurimum quantum favoris partibus dabat fratermtas ducum, Flor. 4, 2, 74.
          2. (γ) In the gen. pretii: plurimi: immo unice unum plurimi pendit, values very highly, esteems very much, Plaut. Bacch. 2, 2, 29: quem unum Alexander plurimi fecerat, Nep. Eum. 2, 2: ut quisque quod plurimi est possidet, Cic. Par. 6, 2, 48.