Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word Habonium could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

abrŏdĭaetus (or better, hab-), i, m., = ἁβροδίαιτος (living delicately), an epithet of the painter Parrhasius, Plin. 35, 9, 36, § 71.

abrŏtŏnum (or better, hab-), i, n., abrŏtŏnus, i, m., = ἁβρότονον, a plant of a pleasant, aromatic smell, southernwood; perh. Artemisia abrotonum, Linn.: abrotoni graves, Lucr. 4, 125; so m.: gravem serpentibus urunt abrotonum, Luc. 9, 921: abrotonum aegro non audet dare (as a medicine), Hor. Ep. 2, 1, 114; cf. Plin. 21, 10, 34, §§ 60 and 160; Scrib. Comp. 7 sq., 167.

hăbēna, ae, f. [habeo; lit., that by which a thing is held; hence, in partic.], a thong, strap.

  1. I. Lit.: ille (turbo) actus habenā, Verg. A. 7, 380: cum jaculum parvā Libys amentavit habenā, Luc. 6, 221: Balearis tortor habenae, id. 3, 710: in scalis latuit metuens pendentis habenae, i. e. of the whip-lash, whip, Hor. Ep. 2, 2, 15: molles galeae habenae, Val. Fl. 6, 365: plantarum calces tantum infimae teguntur: cetera prope nuda et teretibus habenis vincta sunt, shoestrings, Gell. 13, 21, 5.
    1. B. Esp., a rein (usually in plur.; cf.: lorum, corrigia): exhortatur equos, quorum per colla jubasque Excutit habenas, Ov. M. 5, 404; cf.: omnes effundit habenas, Verg. A. 5, 818; so of the reins, id. ib. 10, 576; 11, 600; 670; 765 et saep.: quam potuit effusissimis habenis, stationem hostium invadit, Liv. 37, 20, 10.
      Poet.: pedes aequat habenas, the riders, Val. Fl. 6, 95.
  2. II. Transf.
    1. A. A small strip of diseased flesh cut out from the body: tenuis excidenda habena est, Cels. 7, 17 fin.; cf.: habenula.
      Far more freq.,
    2. B. In gen., a rein; also abstr., direction, management, government: quis regere immensi summam, quis habere profundi indu manu validas potis est moderanter habenas? Lucr. 2, 1096: fluminibus vestris totas immittite habenas, give the reins to, Ov. M. 1, 280; Val. Fl. 6, 391: (ventis) regem dedit, qui foedere certo Et premere et laxas sciret dare jussus habenas, Verg. A. 1, 63: furit immissis Vulcanus habenis, id. ib. 5, 662: classique immittit habenas, id. ib. 6, 1; cf. Lucr. 5, 787; Verg. G. 2, 364: vates rege vatis habenas, Ov. F. 1, 25: legum, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166: commodissimum est quam laxissimas habenas habere amicitiae, quas vel adducas cum velis vel remittas, Cic. Lael. 13, 45: alicui moderandi et regendi sui potestatem quasi quasdam habenas tradere, id. de Or. 1, 52, 226; id. Rep. 1, 5: accepisse Numam populi Latialis habenas, Ov. M. 15, 481; cf. also: rerumque reliquit habenas, Verg. A. 7, 600: linquam datas habenas, Val. Fl. 1, 560: irarumque omnes effundit habenas, Verg. A. 12, 499.
      In sing.: Latiae diffisus habenae, i. e. of the Roman dominion, Sil. 13, 34; Gell. 14, 1, 4.

hăbentĭa, ae, f. [habeo, II. A.], possessions, property, substance (ante-class.): animos eorum habentia inflarat, Quadrig. ap. Non. 119, 32; Plaut. Truc. prol. 21. (dub.; dum habent, Spengel).

hăbēnŭla, ae, f. dim. [habena, II. A.], a small strip of diseased flesh which is cut out from the body: tum ab ora vel vulsella vel hamo apprehensam tamquam habenulam excidere, Cels. 7, 28; id. 7, 7, 8 fin.; 20 fin.

hăbĕo, ŭi, ĭtum, 2 (archaic perf. subj. habessit, Cic. Leg. 2, 8, 19; inf. haberier, Plaut. Mil. 2, 6, 111), v. a. and n. [etym. dub.; cf. Gr. κώπη, handle; Lat. capio; Germ. haben, Haft; Engl. have], to have, in the widest sense of the word, to hold, keep, possess, cherish, entertain, occupy, enclose, contain (cf.: teneo, possideo, etc.).

  1. I. In gen.
    1. A. Of personal subjects.
      1. 1. With persons or things as objects: SI INTESTATO MORITVR, CVI SVVS HERES NEC SIT, AGNATVS PROXIMVS FAMILIAM HABETO, Fragm. XII. Tab. ap. Ulp. Fragm. 26, 1: ex tui animi sententia tu uxorem habes? Cato ap. Cic. de Or. 2, 64, 260; cf.: aliquam habere in matrimonio, Cic. Scaur. § 8: ipsum ex Helvetiis uxorem habere, Caes. B. G. 1, 18, 6: si et prudentes homines et non veteres reges habere voluerunt, Cic. Rep. 1, 37 fin.: quae cum patrem clarissimum, amplissimos patruos, ornatissimum fratrem haberet, id. Rosc. Am. 50, 147: cum ille haberet filium delicatiorem, id. de Or. 2, 64, 257: quod non ingenuous habeat clarosque parentes, Hor. S. 1, 6, 91: habebat saepe ducentos, saepe decem servos, id. ib. 1, 3, 11: fundum habere, Cic. Tull. § 14: cur pecuniam non habeat mulier? id. Rep. 3, 10: tantas divitias habet, Plaut. Bacch. 2, 3, 99; so, aurum, id. ib. 2, 3, 35; and: vectigalia magna Divitiasque, Hor. S. 2, 2, 101: tantum opum, Cic. Rep. 1, 48: classes, id. Phil. 9, 2, 4: naves, id. Verr. 2, 5, 40, § 104: denique sit finis quaerendi, cumque habeas plus, Pauperiem metuas minus, Hor. S. 1, 1, 92: tacitus pasci si posset corvus, haberet Plus dapis, id. Ep. 1, 17, 50: Dionysii equus quid attulit admirationis, quod habuit apes in juba? Cic. Div. 2, 31, 67: faenum habet in cornu; longe fuge, Hor. S. 1, 4, 34: leges in monumentis habere, Cic. Rep. 2, 14: hostis habet muros, Verg. A. 2, 290: hostis habet portus, Val. Fl. 3, 45 al.: quam vellem Panaetium nostrum nobiscum haberemus, Cic. Rep. 1, 10: Ciceronem secum, id. Att. 4, 9, 2; cf.: ea legione, quam secum habebat, Caes. B. G. 1, 8, 1: secum senatorem, Cic. Verr. 2, 2, 31, § 77; cf. also: magnum numerum equitatus circum se, Caes. B. G. 1, 18, 5: haec si habeat aurum, quod illi renumeret, faciat lubens, Plaut. Bacch. 1, 1, 12; cf.: quid non habuisti quod dares? Habuisse se dicet, Cic. Scaur. § 19: quod non desit, habentem, Hor. Ep. 2, 2, 52: qui in foro turbaque, quicum colloqui libeat, non habeant, Cic. Rep. 1, 17.
      2. 2. With abstr. objects: quid illos, bono genere gnatos, opinanimi animi habuisse atque habituros dum vivent? Cato ap. Gell. 10, 3, 17: quod uno et eodem temporis puncto nati dissimiles et naturas et vitas et casus habent, Cic. Div. 2, 45, 95: febrim, id. Fam. 7, 26, 1: instrumenta animi, id. Rep. 3, 3: nec vero habere virtutem satis est, quasi artem aliquam, nisi utare, id. ib. 1, 2: in populos perpetuam potestatem, id. ib. 2, 27; cf.: in populum vitae necisque potestatem, id. ib. 3, 14; so, potestatem, id. ib. 2, 29; 32; 36: eo plus auctoritatis, id. ib. 3, 16: ornamenta dicendi, id. de Or. 2, 28, 122; cf.: summam prudentiam summamque vim dicendi, id. ib. 1, 20, 89: Q. Lucilius Balbus tantos progressus habebat in Stoicis, ut, etc., id. N. D. 1, 6, 15: neque quem usum belli haberent aut quibus institutis uterentur, reperiri poterat, Caes. B. G. 4, 20 fin.: nonnullam invidiam ex eo, quod, etc., Cic. de Or. 2, 70, 283: nimiam spem, Cato ap. Gell. 13, 17, 1: spem in fide alicujus, Cic. Inv. 1, 39, 71; cf.: tantum spei ad vivendum, id. Att. 15, 20, 2; id. N. D. 3, 6, 14; cf. also: summam spem de aliquo, id. Lael. 3, 11: odium in equestrem ordinem, id. Clu. 55, 151: metum, Prop. 3, 11 (4, 10), 6: consolationem semper in ore atque in animo, Cic. Fam. 5, 16, 2; cf. Varr. L. L. 6, § 56 Müll.: rogavi, ut diceret, quid haberet in animo, Cic. Att. 8, 10: neque modum neque modestiam victores habere, observe no bounds, Sall. C. 11, 4; v. modus: haec habebam fere, quae te scire vellem, Cic. Att. 1, 6; cf.: haec habui de amicitia quae dicerem, this is what I had to say, id. Lael. 27 fin.: fidem, gratiam, honorem, rationem; v. these nouns.
        In a play on the word lumen: Arge, jaces; quodque in tot lumina lumen habebas Exstinctum est, the light for so many lights (eyes), Ov. M. 1, 720.
          1. (β) With inf. (analog. to the Gr. ἔχω), to have something to do, be able to do something: habeo etiam dicere quem contra morem majorum dejecerit, etc., Cic. Rosc. Am. 35, 100: de re publica nihil habeo ad te scribere, id. Att. 2, 22, 6.
            So with inf. or with the part. fut. pass. (ante-class. and post-Aug.), to have or be obliged to do something, I must do something: rogas, ut id mihi habeam curare, Varr. R. R. 1, 1, 2: filius hominis, quod carne indui haberet in terra, Lact. 4, 12, 15: habemus humiliare eum in signo, id. 4, 18, 22: quod plurimae haereses haberent existere, id. 4, 30, 2: etiam Filius Dei mori habuit, Tert. Hab. Mul. 1: si inimicos jubemur diligere, quem habemus odisse? id. Apol. 37: de spatiis ordinum eatenus praecipiendum habemus, ut intelligant agricolae, etc., Col. 5, 5, 3: praesertim cum enitendum haberemus, ut, etc., Plin. Ep. 1, 8, 12: si nunc primum statuendum haberemus, Tac. A. 14, 44: cum respondendum haberent, id. Or. 36.
    2. B. Of inanim. or abstr. subjects: prima classis LXXXVIII. centurias habeat, Cic. Rep. 2, 22: locus ille nihil habet religionis, id. Leg. 2, 22, 57: humani animi eam partem, quae sensum habeat, id. Div. 1, 32, 70: animus incorruptus agit atque habet cuncta, neque ipse habetur, Sall. J. 2, 3: divinus animus mortale nihil habuit, Cic. Scaur. § 50: habet statum res publica de tribus secundarium, id. Rep. 1, 42; cf.: nullum est genus illarum rerum publicarum, quod non habeat iter ad finitimum quoddam malum, id. ib. 1, 28: ipsa aequabilitas est iniqua, cum habeat nullos gradus dignitatis, id. ib. 1, 27: nulla alia in civitate … ullum domicilium libertas habet, id. ib. 1, 31: nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris, id. ib. 1, 4; cf.: viri excellentis ancipites variique casus habent admirationem, id. Fam. 5, 12, 5: habet etiam amoenitas ipsa illecebras multas cupiditatum, id. Rep. 2, 4: quid habet illius carminis simile haec oratio? id. ib. 1, 36: magnam habet vim disciplina verecundiae, id. ib. 4, 6 et saep.: quomodo habere dicimur febrem, cum illa nos habeat, Sen. Ep. 119 med.; cf.: animalia somnus habebat, Verg. A. 3, 147; Ov. M. 7, 329: me somno gravatum Infelix habuit thalamus, Verg. A. 6, 521; cf.: non me impia namque Tartara habent, id. ib. 5, 734: habentque Tartara Panthoiden, Hor. C. 1, 28, 9: qui (metus) major absentes habet, id. Epod. 1, 18; Sen. Const. Sap. 7: et habet mortalia casus, Luc. 2, 13: terror habet vates, Stat. Th. 3, 549.
  2. II. In partic.
    1. A. Pregn., to have or possess property (mostly absol.): miserum istuc verbum et pessumum’st, habuisse et nihil habere, Plaut. Rud. 5, 2, 34; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10: qui habet, ultro appetitur: qui est pauper, aspernatur, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.: habet idem in nummis, habet idem in urbanis praediis, Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199; so, in nummis, id. Att. 8, 10: in Salentinis aut in Brutiis, i. e. to have possessions, id. Rosc. Am. 46, 132; cf. id. Verr. 2, 5, 18, § 45: nos quod simus, quod habeamus, etc., Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1: et belli rabies et amor successit habendi, Verg. A. 8, 327; cf.: amore senescit habendi, Hor. Ep. 1, 7, 85; Phaedr. 3 prol. 21; Juv. 14, 207: quid habentibus auri nunquam exstincta sitis? Sil. 5, 264; so, habentes = οἱ ἔχοντες, the wealthy, Lact. 5, 8, 7.
      1. 2. With an object- or relative-clause, to have the means, ability, or knowledge, i. e. to be in a condition, to be able, to know how to do or say any thing.
          1. (α) With an objectclause: de Alexandrina re tantum habeo polliceri, me tibi cumulate satisfacturum, Cic. Fam. 1, 5, 3: de re publica nihil habeo ad te scribere, id. Att. 2, 22, 6: haec fere dicere habui de natura deorum, this is the substance of what I had to say, id. N. D. 3, 39, 93; cf.: quid habes igitur dicere de Gaditano foedere? id. Balb. 14, 33: habeo etiam dicere, quem de ponte in Tiberim dejecerit, id. Rosc. Am. 35, 100: illud affirmare pro certo habeo, etc., Liv. 44, 22, 4: sic placet, an melius quis habet suadere? Hor. Epod. 16, 23.
          2. (β) With a relat.-clause (usually with a negative: non habeo, quid faciam; or: nihil habeo, quod faciam, dicam, etc.): de quibus habeo ipse, quid sentiam: non habeo autem, quid tibi assentiar, Cic. N. D. 3, 25, 64: de pueris quid agam, non habeo, id. Att. 7, 19: usque eo quid arguas non habes, id. Rosc. Am. 15, 45: quid huic responderet, non habebat, id. Mur. 12, 26: nec quid faceret habebat, id. Verr. 2, 4, 23, § 51; id. Off. 2, 2, 7: qui, quo se reciperent, non haberent, Caes. B. G. 4, 38, 2: nihil habeo, quod ad te scribam, Cic. Att. 7, 19: nil habeo, quod agam, Hor. S. 1, 9, 19; and: nihil habeo, quod cum amicitia Scipionis possim comparare, Cic. Lael. 27, 103.
    2. B. To have in use, make use of, use (very rare, for the usual uti, opp. abuti): anulus in digito subter tenuatur habendo, i. e. by use, by wearing, Lucr. 1, 312; cf.: aera nitent usu: vestis bona quaerit haberi, Ov. Am. 1, 8, 51: quippe quas (divitias) honeste habere licebat, abuti per turpitudinem properabant, Sall. C. 13, 2 Kritz; cf.: magnae opes innocenter paratae et modeste habitae, Tac. A. 4, 44.
      Hence,
      1. 2. To hold, use, wield, handle, manage: nec inmensa barbarorum scuta, enormis hastas, inter truncos arborum perinde haberi quam pila, Tac. A. 2, 14.
        Trop.: quo modo rem publicam habuerint (majores), disserere, Sall. C. 5, 9; cf.: reipublicae partes, Tac. A. 4, 6 init.
    3. C. To hold or keep a person or thing in any condition; to have, hold, or regard in any light: aliquem in obsidione, Caes. B. C. 3, 31, 3: aliquem in liberis custodiis, Sall. C. 47, 3; so, aliquem in custodiis, id. ib. 52, 14: aliquem in vinculis, id. ib. 51 fin.; for which also: in custodiam habitus, i. e. put into prison and kept there, Liv. 22, 25; Tac. H. 1, 87; cf.: quo facilius omne Hadriaticum mare in potestatem haberet, Caes. B. C. 1, 25 Oud. N. cr. (al. in potestate): cum talem virum in potestatem habuisset, Sall. J. 112 fin. Kritz N. cr.: quae res eos in magno diuturnoque bello inter se habuit, id. ib. 79, 3: alios in ea fortuna haberent, ut socii esse quam cives mallent, Liv. 26, 24: aegros in tenebris, Cels. 3, 18: aquam caelestem sub dio in sole, Col. 12, 12, 1: in otio militem, Liv. 39, 2, 6; cf.: legiones habebantur per otium, Tac. H. 1, 31: externa sine cura habebantur, id. A. 1, 79 init.: exercitus sine imperio et modestia habitus, Sall. J. 44, 1: quos ille postea magno in honore habuit, Caes. B. C. 1, 77, 2; for which: quos praecipuo semper honore Caesar habuit, id. B. G. 5, 54, 4: habeo Junium (mensem) et Quintilem in metu, i. e. I fear, Cic. Att. 6, 1, 14.
      So with an adj. or a perf. part., to denote a lasting condition: ita me mea forma habet sollicitum, Plaut. Most. 4, 2, 95 Lorenz; id. Men. 4, 2, 12; 21: miserrimum ego hunc habebo amasium, id. Cas. 3, 3, 27 al.: laetum Germanicum, Tac. A. 2, 57; 65: sollicitum habebat cogitatio, Cic. Fam. 7, 3, 1; 2, 16, 2.
      Hence,
      1. 2. With a double object, esp. freq. with the part. perf. pass., to have, hold, or possess a person or thing in any quality or capacity, as any thing; to have, hold, or possess an action as completed, finished (a pregn. circumlocution for the perf.): cum haberet collegam in praetura Sophoclem, Cic. Off. 1, 40, 144; cf. Quint. 10, 1, 93: an heredem habuerit eum, a quo, etc., id. 7, 2, 37: istaec illum perdidit assentatio, nam absque te esset, ego illum haberem rectum ad ingenium bonum, Plaut. Bacch. 3, 3, 8: cur ergo unus tu Apollonidenses miseriores habes quam pater tuus habuit umquam? Cic. Fl. 29, 71: obvium habuerunt patrem, Quint. 7, 1, 29: reliquas civitates stipendiarias, Caes. B. G. 1, 30, 3: quod (cognomen) habes hereditarium, Cic. Rep. 6, 11: quae habuit venalia, id. Verr. 2, 3, 62, § 144; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 1: qui auro habeat soccis suppactum solum, Plaut. Bacch. 2, 3, 98: me segregatum habuisse, uxorem ut duxit, a me Pamphilum, have kept him away, aloof, Ter. Hec. 5, 1, 25; cf.: inclusum in curia senatum habuerunt, Cic. Att. 6, 2, 8: (Romulus) habuit plebem in clientelas principum descriptam, id. Rep. 2, 9: satis mihi videbar habere cognitum Scaevolam ex iis rebus, quas, etc., id. Brut. 40, 147; cf.: si nondum eum satis habes cognitum, id. Fam. 13, 17, 3; ib. 15, 20 fin.: fidem spectatam jam et diu cognitam, id. Div. ap. Caecil. 4, 11: decumas ad aquam deportatas, id. Verr. 2, 3, 14, § 36: domitas habere libidines, id. de Or. 1, 43, 194: omnes philosophiae notos et tractatos locos, id. Or. 33, 118; id. Rep. 2, 6: innumerabilia, quae collecta habent Stoici, id. Div. 2, 70, 145: quantum in acie tironi sit committendum, nimium saepe expertum habemus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3: quare velim ita statutum habeas, me, etc., Cic. Fam. 6, 2, 1: habeo absolutum suave ἔπος ad Caesarem, id. Q. Fr. 3, 9, 6: in adversariis scriptum habere (nomen), id. Rosc. Com. 3, 9: de Caesare satis dictum habebo, id. Phil. 5, 19, 52: bellum habere susceptum, id. Agr. 2, 6, 14: quam (domum) tu iam dimensam et exaedificatam animo habebas, id. Att. 1, 6, 1: ut omnes labores, pericula consueta habeam, Sall. J. 85, 7: compertum ego habeo, id. Cat. 58, 1; cf. Nep. Att. 17 fin.; 18, 1: neque ea res falsum (part. perf. pass.) me habuit, Sall. J. 10, 1 al. From this use is derived the compound perf. of the Romance languages: ho veduto, j’ai vu, qs. habeo visum, I have seen).
      2. 3. Also, with a double object, to make, render: praecipit ut dent operam, uti eos quam maxime manifestos habeant, Sall. C. 41, 5: qui pascua publica infesta habuerant, Liv. 39, 29, 9; 34, 36, 3: necdum omnia edita facinora habent, id. 39, 16, 3; 31, 42, 1: anxium me et inquietum habet petitio Sexti, Plin. Ep. 2, 9, 1: sed Pompeium gratia impunitum habuit, kept, Vell. 2, 1, 5.
      3. 4. Hence: in aliquo (aliquā re), aliquem (aliquid) habere (rare): ea si fecissem, in vestra amicitia exercitum, divitias, munimenta regni me habiturum, Sall. J. 14, 1: in vobis liberos, parentes, consanguineos habeo, Curt. 6, 9, 12: majora in eo obsequia habiturus, Just. 8, 6, 6; cf. Cic. Fam. 2, 16, 5.
      4. 5. To have or hold a person in any manner, to treat, use: is, uti tu me hic habueris, proinde illum illic curaverit, Plaut. Capt. 2, 2, 64: equitatu agmen adversariorum male habere et carpere, Caes. B. C. 1, 63, 2; cf. Cels. 3, 20; 3, 21: exercitum luxuriose nimisque liberaliter habere, Sall. C. 11, 5 Kritz; cf.: eos ille non pro vanis hostibus, ut meriti erant, sed accurate et liberaliter habuit, id. J. 103, 5; 113, 2: Fabiis plurimi (saucii) dati, nec alibi majore cura habiti, Liv. 2, 47, 12; 29, 8, 6; 37, 34, 5: video quam molliter tuos habeas, Plin. Ep. 5, 19, 1: militant vobiscum, qui superbe habiti rebellassent, Curt. 8, 8, 11: virgines tam sancte habuit, id. 3, 12, 21; 4, 10, 33: male habere aliquem, Nep. Eum. 12, 1: neque conjugem et filium ejus hostiliter haberi, Tac. A. 2, 10.
      5. 6. With se, and sometimes mid. or neut., to hold or keep himself or itself in a certain manner, i. e. to be constituted or situated, to find one’s self, to be, in any manner.
          1. (α) Habere se: Tironem Patris aegrum reliqui … et quamquam videbatur se non graviter habere, tamen sum sollicitus, etc., Cic. Att. 7, 2, 3: praeclare te habes, cum, etc., id. Verr. 2, 2, 61, § 149: ipsi se hoc melius habent quam nos, quod, etc., id. Att. 11, 7, 4: Bene habemus nos, id. ib. 2, 8, 1: ego me bene habeo, am well, Tac. A. 14, 51: praeclare se res habeat (is well), si, etc., Cic. de Or. 1, 25, 114: male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id tentatur pecunia, id. Off. 2, 6, 22; cf. id. de Or. 2, 77, 313: quae cum ita se res haberet, tamen, etc., id. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.: ita se res habet, ut ego, etc., id. Quint. 1, 2: sic profecto res se habet, id. de Or. 2, 67, 271: scire aveo, quomodo res se habeat, id. Att. 13, 35, 2; cf. id. de Or. 2, 32, 140: ut se tota res habeat, id. Verr. 2, 2, 5, § 15; cf.: ut meae res sese habent, Ter. Phorm. 5, 4, 1.
          2. (β) Mid.: virtus clara aeternaque habetur, exhibits itself, is, continues, Sall. C. 1, 4: sicuti pleraque mortalium habentur, as for the most part happens in human affairs, id. ib. 6, 3.
          3. (γ) Neutr. (as also the Gr ἔχω): Tullia nostra recte valet: Terentia minus belle habuit, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 1: volui animum tandem confirmare hodie meum, Ut bene haberem filiae nuptiis, I might enjoy myself, Plaut. Aul. 2, 8, 2: qui bene habet suisque amicis est volup, id. Mil. 3, 1, 130: bene habent tibi principia, Ter. Phorm. 2, 3, 82: bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis, it is well, Cic. Mur. 6, 14; Liv. 8, 6: magnum narras, vix credibile! atqui sic habet, so it is, it is even so, Hor. S. 1, 9, 53: illasce sues sanas esse habereque recte licere spondesne? Formula emendi, ap. Varr. R. R. 2, 4, 5; 2, 3, 5.
    4. D. To hold, account, esteem, consider, regard a person or thing in any manner or as any thing; to think or believe a person or thing to be so or so: aliquem fidelem sibi habere, Plaut. Bacch. 3, 3, 87: deos aeternos et beatos, Cic. N. D. 1, 17, 45: id habent hodie vile et semper habuerunt, id. Balb. 22, 51: maximam illam voluptatem habemus, quae, etc., id. Fin. 1, 11, 37: eum nos ut perveterem habemusnec vero habeo quemquam antiquiorem, id. Brut. 15, 61: Ut et rex et pater habereter omnium, id. Rep. 1, 36; 2, 21: parentem Asiae et dici et haberi, id. Q. Fr. 1, 1, 10 fin.: eos dicit esse habitos deos, a quibus, etc., id. N. D. 1, 15, 38: cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset, id. Rep. 1, 33; cf. id. ib. 2, 12 fin.: non habeo nauci Marsum augurem, Poët. ap. Cic. Div. 1, 58, 132: cujus auctoritas in iis regionibus magni habebatur, Caes. B. G. 4, 21, 7: nihil pensi habere, Quint. 11, 1, 29; cf. also: an perinde habenda sit haec atque illa, id. 7, 3, 11: sese illum non pro amico, sed pro hoste habiturum, Caes. B. G. 1, 44, 19; so, aliquem pro hoste, Liv. 2, 20; Curt. 6, 2 al.: nisi in provincia relictas rationes pro relatis haberem, Cic. Fam. 5, 20, 2: licet omnia Italica pro Romanis habeam, Quint. 1, 5, 56; 12, 10, 73: istuc jam pro facto habeo, Cic. Att. 13, 1, 2: Pompeium pro certo habemus per Illyricum proficisci in Galliam, to consider as certain, id. ib. 10, 6 fin.: id obliviscendum, pro non dicto habendum, Liv. 23, 22, 9: hoc velim in maximis rebus et maxime necessariis habeas, Cic. Att. 5, 5 fin.: aliquem in deorum numero, id. N. D. 1, 14, 36: aliquem in hostium numero, Caes. B. G. 1, 28, 1: aliquem suorum In numero, Hor. S. 2, 6, 41; for which also: hostium numero haberi, Cic. Att. 11, 6, 6: numero impiorum ac sceleratorum haberi, Caes. B. G. 6, 13, 7; cf. also Quint. 3, 7, 2: quem Aegyptii nefas habent nominare, Cic. N. D. 3, 22, 56: mutare nefas habent, Quint. 12, 8, 6: nec tamen est habendum religioni, nocentem aliquando defendere, to scruple, make a conscience of, Cic. Off. 2, 14, 51; cf.: nec eam rem habuit religioni, id. Div. 1, 35, 77: quando tu me bene merentem tibi habes despicatui, you despise, Plaut. Men. 4, 3, 19: non sic ludibrio tuis factis habitus essem, Ter. Hec. 4, 1, 11.
      Hence: sic habeto, or sic habeas aliquid, or with an object-clause, hold or judge thus, be convinced or persuaded, believe, know: sed hoc nihil ad te: illud velim sic habeas, uod intelliges, etc., Cic. Fam. 3, 13, 2: unum hoc sic habeto: si, etc., id. ib. 2, 6 fin.: sic habeto: omnibus, etc., id. Rep. 6, 13: enitere et sic habeto, non esse te mortalem, sed corpus hoc, id. ib. 6, 24; so with an object-clause, id. Fam. 2, 10, 1; 16, 4, 4.
      Without sic: id primum ergo habeto, non sine magna causa, etc., Cic. Fam. 13, 29, 2: tantum habeto, civem egregium esse Pompeium, etc., id. ib. 2, 8, 2.
      1. 2. To take, accept, bear, submit to, endure: neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur: multi eas gravius aequo habuere, Sall. C. 51, 11: egestas facile habetur sine damno, id. ib. 6, 37: quae in praesens Tiberius civiliter habuit, sed, etc., Tac. A. 4, 21: neque tantum maleficium impune habendum, id. ib. 3, 70; 12, 48: nec ita aegre habuit filium id pro parente ausum, Liv. 7, 5, 7 Weissenb.
    5. E. To hold, have possession of, occupy, a place: urbem Romam condidere atque habuere initio Trojani, Sall. C. 6, 1: qui mortales initio Africam habuerint, id. J. 17, 7; 18, 1; cf. Siciliam et Sardiniam per legatos habuit, rule, administer, Flor. 4, 2, 22: urbem Romanam a principio reges habuere, Tac. A. 1, 1: Hispaniae tribus legionibus habebantur, id. ib. 4, 5; 12, 54.
      1. 2. More freq. neutr., to dwell, live anywhere (perh. only ante-class.; in good prose habito is used instead): quae Corinthum arcem altam habetis, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 294 Vahl.): ille geminus qui Syracusis habet, Plaut. Men. prol. 69: quis istic habet? id. Bacch. 1, 2, 6: ubi nunc adulescens habet? id. Trin. 1, 2, 156: apud aedem Junonis Lucinae, ubi aeditumus habere solet, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; cf.: situm formamque et universorum castrorum et partium, qua Poeni, qua Numidae haberent … specularentur, Liv. 30, 4, 2 (but v. Weissenb. ad loc.).
  3. F. To spend, pass (time, etc.): aetatem procul a republica, Sall. C. 4, 1: vitam, id. ib. 51, 12 al.
  4. G. To have in one’s mind, to know, be acquainted with: siquidem istius regis (Anci) matrem habemus, ignoramus patrem, Cic. Rep. 2, 18 fin.: habes consilia nostra; nunc cognosce de Bruto, there you have, such are, id. Att. 5, 21, 10: habetis igitur primum ortum tyranni, id. Rep. 2, 27: habetis sermonem bene longum hominis, id. de Or. 2, 88, 361; cf. also: habes nostras sententias, Suet. Claud. 4: habes, quae fortissime de beata vita dici putem, Cic. Tusc. 5, 28 fin.; cf. id. de Or. 2, 71, 291.
  5. H. To have as a habit, peculiarity, or characteristic: habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat, Cic. Phil. 2, 32, 78; id. Pis. 32, 81.
  6. K. To hold, to make, do, perform, prepare, utter, pronounce, produce, cause: alium quaerebam, iter hac habui, made, directed, Ter. Eun. 5, 9, 35; cf.: ex urbe profectus iter ad legiones habebat, Caes. B. C. 1, 14, 3; so, iter, id. ib. 1, 51, 1; 3, 11, 2; 3, 106, 1; Cic. Q. Fr. 2, 6, 2: vias, Luc. 2, 439: C. Cato contionatus est, comitia haberi non siturum, si, etc., to be held, Cic. Q. Fr. 2, 6, 6: senatum, id. ib. 2, 13, 3; id. Fam. 1, 4, 1; Caes. B. C. 1, 2, 1: concilia, id. B. G. 5, 53, 4: contionem, Cic. Att. 4, 1, 6: censum, id. Verr. 2, 2, 55, § 138: delectum (militum), id. Phil. 5, 12, 31; id. Fam. 15, 1 fin.; Caes. B. G. 6, 1; v. delectus: ludos, Suet. Rhet. 1: sermonem, Cic. Tusc. 1, 24, 57; cf.: orationem, to deliver, id. Rep. 1, 46: multis verbis ultro citroque habitis, id. ib. 6, 9 fin.: disputationem, id. ib. 1, 7; Caes. B. G. 5, 30, 1: dialogum, Cic. Att. 2, 9, 1: verba, id. de Or. 2, 47, 190: querelam de aliquo apud aliquem, id. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2: controversiam de fundo cum aliquo, id. Fam. 13, 69, 2 et saep.: deinde adventus in Syriam primus equitatus habuit interitum, caused, occasioned, Cic. Prov. Cons. 4, 9; cf. id. Div. 2, 46, 96: latrocinia nullam habent infamiam, quae extra fines cujusque civitatis fiunt, Caes. B. G. 6, 23, 6.
  7. L. Habere in animo (or simply animo), with an objectclause, to have in mind, to intend, to be disposed, inclined to do any thing (= propositum habere, constituisse, decrevisse): istum exheredare in animo habebat, Cic. Rosc. Am. 18, 52; id. Att. 1, 17, 11: hoc (flumen) neque ipse transire in animo habebat neque hostes transituros existimabat, Caes. B. G. 6, 7, 5: neque bello eum invadere animo habuit, Liv. 44, 25, 1 dub (al. in animo), v. Drak. ad h. l.
  8. M. Habere sibi or secum aliquid, to keep to one’s self (lit. and trop.): clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem, Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47: per vindicationem his verbis legamus: DO LEGO, CAPITO, SUMITO, SIBI HABETO, Ulp. Fragm. 24, 3; cf. ib. § 5; Gai. Inst. 2, 209.
    So the formula used in divorces: res tuas tibi habeas or habe, Plaut. Am. 3, 2, 47; Sen. Suas. 1, § 7: illam suam suas res sibi habere jussit ex duodecim tabulis, Cic. Phil. 2, 28, 69.
    Comic. transf.: apage sis amor: tuas tibi res habeto, Plaut. Trin. 2, 1, 32.
    Trop.: secreto hoc audi, tecum habeto, ne Apellae quidem liberto tuo dixeris, Cic. Fam. 7, 25, 2: verum haec tu tecum habeto, id. Att. 4, 15, 6.
  9. N. Of a sweetheart, to have, to possess, enjoy: postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit, Verg. E. 1, 31; Tib. 1, 2, 65; Prop. 3, 8 (4, 7), 22: duxi, habui scortum, Plaut. Bacch. 4, 10, 6; Ter. And. 1, 1, 58: cum esset objectum, habere eum Laida; habeo, inquit, non habeor a Laide, Cic. Fam. 9, 26, 2.
  10. O. Gladiatorial t. t., of a wounded combatant: hoc habet or habet, he has that (i. e. that stroke), he is hit: desuper altus equo graviter ferit atque ita fatur: Hoc habet, Verg. A. 12, 296; Prud. Psych. 53.
      1. 2. Transf.: hoc habet: reperi, qui senem ducerem, Plaut. Most. 3, 2, 26; id. Rud. 4, 4, 99: egomet continuo mecum; Certe captus est! Habet! Ter. And. 1, 1, 56 (id est vulneratus est. Habet enim qui percussus est: et proprie de gladiatoribus dicitur, Don.).
        Hence: hăbĭtus, a, um, P. a., held or kept in a certain condition, state, humor (ante-class.).
    1. A. In gen.
      1. 1. Lit.: equus nimis strigosus et male habitus, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11; v. in the foll.
      2. 2. Trop.: ut patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras (lites) dabit, Ter. Heaut. 2, 4, 22.
    2. B. In partic., physically, well kept, well conditioned, fleshy, corpulent: corpulentior videre atque habitior, Plaut. Ep. 1, 1, 8: si qua (virgo) est habitior paulo, pugilem esse aiunt, deducunt cibum, Ter. Eun. 2, 3, 23: (censores) equum nimis strigosum et male habitum, sed equitem ejus uberrimum et habitissimum viderunt, etc., Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11.

hăbĭlis, e, adj. [habeo, II. B. 2.], that may be easily handled or managed, manageable, suitable, fit, proper, apt, expert, light, nimble, swift (class.).

  1. I. Lit.: (calcei) habiles et apti ad pedem, Cic. de Or. 1, 54, 231; cf.: (natura homini) figuram corporis habilem et aptam ingenio humano dedit, id. Leg. 1, 9, 26; res aptae, habiles et ad naturam accommodatae, id. Fin. 4, 20, 56: brevitate habiles gladii, Liv. 22, 46, 5: ensis, Verg. A. 9, 305: arcus, id. ib. 1, 318: pharetra ad tela, Val. Fl. 3, 607: frameae, Tac. G. 6: currus, Ov. M. 2, 531: aratrum, Tib. 1, 9, 7: naves velis, Tac. A. 2, 6: corpus habilissimum quadratum est, neque gracile neque obesum, the most convenient for managing, treating, Cels. 2, 1; cf.: materia levis est et ad hoc habilis, Sen. Q. N. 1, 7: atque habilis membris venit vigor, i. e. making supple, Verg. G. 4, 418: (bos) nec feturae habilis nec fortis aratris, fit, proper for, id. ib. 3, 62: terra frumentis, Col. 2, 2, 20; cf.: Aegyptum ut feraciorem habilioremque annonae urbicae redderet, Suet. Aug. 18: pinguibus hae (vites) terris habiles, levioribus illae, Verg. G. 2, 92: rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse, equis tantum habilem, Liv. 24, 48, 5; cf.: ducenta fere milia peditum, armis habilia, able to bear arms, Vell. 2, 110, 3: nondum portandis habiles gravioribus armis, Sil. 11, 588.
  2. II. Trop.: sunt quidam ita in iisdem rebus habiles, ita naturae muneribus ornati, ut, etc., apt, expert, skilful (= capax), Cic. de Or. 1, 25, 115: acutior atque habilior ad inveniendum, Quint. 6, 3, 12: numquam ingenium idem ad res diversissimas habilius fuit, Liv. 21, 4, 3: exercitus non habilis gubernaculo, not easy to govern, Vell. 2, 113, 2: negotia expedita et habilia sequuntur actorem, Sen. de Ira, 3, 7: et vicina seni non habilis Lyco, not suited (on account of her age), Hor. C. 3, 19, 24: non habiles Colchi, i. e. uncivilized, rude, Val. Fl. 7, 231.
          1. (β) Poet., with inf.: plaudentique habiles Caryae resonare Dianae, Stat. Th. 4, 225; Luc. 3, 553.
            Hence, adv.: hăbĭlĭter, handily, aptly, expertly, skilfully, easily (very rare): scutum parvum habiliter ferens, Liv. Epit. 57: ut elephantis, sicut nos equis, facile atque habiliter utantur, Mel. 3, 7; Dig. 34, 2, 20.

* hăbĭlĭtas, ātis, f. [habilis], aptitude, ability: omitto opportunitates habilitatesque reliqui corporis, Cic. Leg. 1, 9, 27.

hăbĭlĭter, adv., v. habilis fin.

hăbĭtābĭlis, e, adj. [habito], habitable.

  1. I. Lit. (class.): regiones, Cic. Tusc. 1, 20, 45: cinguli (terrae), id. Rep. 6, 20: media plaga (terrae), Ov. M. 1, 49: orae, Hor. C. 4, 14, 5: caelum, Ov. F. 4, 611: non habitabile frigus, id. Tr. 3, 4, 51.
  2. II. Poet. transf., inhabited: Tarpeiae rupes Superisque habitabile saxum, Sil. 1, 541.

hăbĭtācŭlum, i, n. [habito], a dwellingplace, habitation (post-class.).

  1. I. Lit.: leonis, Gell. 5, 14, 21: avium, Pall. 1, 23.
  2. II. Transf., of the body, as the dwellingplace of the soul, Prud. Cath. 10, 39.

hăbĭtātĭo, ōnis, f. [habito],

  1. I. a dwelling, inhabiting: ad habitationem praebere mansionem, Pall. 1, 9, 1: aquarum, Firm. Math. 2, 10 init.
  2. II. Transf., a dwelling, habitation.
    1. A. Lit. (class.; cf.: domus, domicilium, sedes, mansio, tectum): scelestae haec aedes, impiast habitatio, Plaut. Most. 2, 2, 73; cf. id. ib. 67: ut nobis haec habitatio Bona, faustaeveniat, id. Trin. 1, 2, 2: peto a te, ut ei de habitatione accommodes, Cic. Fam. 13, 2: sumptus habitationis, id. Cael. 7, 17; Cato, R. R. 128; Col. 1, 6, 6: alicui gratuitam habitationem praestare, Gai. Inst. 4, 153; in plur.: mercedes habitationum annuae, house-rent, Caes. B. C. 3, 21, 1.
    2. B. Rent for a dwelling, house-rent: annuam habitationem Romae usque ad bina milia nummum remisit, Suet. Caes. 38.

hăbĭtātĭuncŭla, ae, f. dim. [habitatio], a little dwelling (late Lat.): in specubus habitatiunculas habere, Hier. in Obad. med.

hăbĭtātor, ōris, m. [habito],

  1. I. a dweller in a house, tenant, occupant: tuam (domum) in Carinis mundi habitatores Lamiae conduxerunt, Cic. Q. Fr. 2, 3, 7: inesse aliquem habitatorem in hac caelesti ac divina domo, id. ib. 2, 35, 90: tumultu habitatorum, Liv. 21, 62, 3 al.: testa in illa vidit habitatorem magnum, Juv. 14, 311; Sen. Ep. 45, 10; Plin. Pan. 50, 3.
  2. II. Transf., an inhabitant of a country, etc.: incolae atque habitatores, Cic. N. D. 2, 56, 140: civitas habitatoribus vacua, Amm. 24, 2, 3: habitatores pagorum, id. 23, 6, 44: oppidi, id. 31, 5, 5; 22, 8, 35: lunae, Macr. Somn. Scip. 1, 11, 7.

hăbĭtātrix, īcis, f. [habitator], she that inhabits, Aus. Idyll. 10, 82.

* hăbĭtĭo, ōnis, f. [habeo], a having: debitio gratiae, non habitio, cum pecunia confertur, Gell. 1, 4, 7.

hăbĭto, āvi, ātum, 1 (gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].

  1. I. In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25: comas, id. ib. 27.
  2. II. In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).
    1. A. Lit.
      1. 1. Act.: centum urbes habitant magnas, Verg. A. 3, 106: silvas, id. E. 6, 2: hoc nemus, hunc collem (deus), id. A. 8, 352: humiles casas, id. E. 2, 29: terras, Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195: pruinas, Val. Fl. 2, 177: locum, Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3.
        Pass.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28: arx procul iis, quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: applicata colli habitatur colonia Corinthus, Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis, Curt. 8, 2, 14: nobis habitabitur orbis Ultimus, Ov. Tr. 1, 1, 127: tellus Bistoniis habitata viris, id. M. 13, 430; cf.: nec patria est habitata tibi, id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654: raris habitata mapalia tectis, Verg. G. 3, 340; cf.: (agellus) habitatus quinque focis, Hor. Ep. 1, 14, 2: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac. H. 5, 7: quae sit tellus habitanda (sibi), requirit, Ov. M. 3, 9; cf.: cesserunt nitidis habitandae piscibus undae, id. ib. 1, 74: habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis, Hor. Epod. 16, 19: proavis habitatas linquere silvas, Juv. 15, 152.
      2. 2. Neutr.: in illisce habitat aedibus Amphitruo, Plaut. Am. prol. 97; cf.: cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus, Cic. Cael. 7, 17: in gurgustio, id. N. D. 1, 9, 22: in via, on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106: in Sicilia, id. Verr. 2, 3, 41, § 95: in arboribus (aves), Plin. 18, 35, 87, § 363: Lilybaei, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38: lucis opacis, Verg. A. 6, 673: vallibus imis, id. ib. 3, 110: casa straminea, Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.: sub terra habitare, Cic. N. D. 2, 37, 95: apud aliquem, id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83: cum aliquo, id. ib. 2, 1, 25, § 64: cum illa apud te, Ter. Phorm. 5, 7, 41.
        Absol.: triginta milibus dixistis eum habitare, Cic. Cael. 7, 17; cf.: nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet, Vell. 2, 10, 1: bene, to have a good habitation, Nep. Att. 13; so, dum sic ergo habitat Cetronius, so splendidly, Juv. 14, 92: avecta est peregre hinc habitatum, Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.: is habitatum huc commigravit, id. Trin. 4, 3, 77; and: rus habitatum abii, Ter. Hec. 2, 1, 27: commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit, Cic. de Sen. 23, 84: habitandi causa, Caes. B. C. 3, 112, 8.
        Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90: oppidum valetudine habitantium infame, Mel. 1, 16, 1: ad occasum, Plin. 2, 70, 82, § 180.
        Pass. impers.: vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas, Cic. Rep. 6, 19: habitari ait Xenophanes in luna, that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123: vicorum, quibus frequenter habitabatur, Liv. 2, 62, 4.
    2. B. Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero): cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas? Cic. Mur. 9, 21; cf.: habitare in Rostris, id. Brut. 89, 305: in subselliis, id. de Or. 1, 62, 264; cf. also: in oculis, to be always in public, id. Planc. 27, 66: illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda, id. de Or. 2, 38, 160: in bonis haerebit et habitabit suis, to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292: qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? id. Fin. 2, 28, 92: cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)! id. Tusc. 5, 24, 69: quorum in vultu habitant oculi mei, id. Phil. 12, 1, 2: animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.: mens ibi (in corde) habitat, id. 11, 37, 69, § 182: qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis, Prop. 2, 11 (3, 3), 17: peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9, ext. 1: tecum habita, i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

hăbĭtūdo, ĭnis, f. [habitus, P. a., from habeo], condition, plight, habit, appearance, figure of the body (mostly ante- and postclass., for the class. habitus): qui color, nitor, vestitus, quae habitudo est corporis! *Ter. Eun. 2, 2, 11; cf.: bona corporis, Auct. Her. 4, 10, 15: habitus atque habitudo, dress and figure, App. M. 9, p. 235: ancillae, id. ib. 2, p. 118.
Plur.: tam varias habitudines corporis participat, App. Mag. p. 282, 29.

hăbĭtŭo, āre, v. a. [habitus, ], to bring into a condition or habit of body; in pass., to be constituted or conditioned in any manner, to be in any condition or habit of body (post-class.): si nutrix malo suco atque corpore habituari videatur, Cael. Aur. Tard. 1, 4, 79; id. ib. 4, 8, 109.

* hăbĭtūrĭo, īre, v. desid. a. [habeo], to desire to have, to long for any thing: si arationes Habituris, Plaut. Truc. 1, 2, 47.

1. hăbĭtus, a, um, Part. and P. a., from habeo, q. v. fin.

2. hăbĭtus, ūs, m. [1. habitus, P. a., from habeo], the condition or state of a thing (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., condition, plight, habit, deportment, appearance of the body (in sing. and plur.): cum ille vir (Q. Metellus) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus, Cic. Cael. 24, 59: qui habitus et quae figura non procul abesse putatur a vitae periculo, id. Brut. 91, 313; cf.: qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur, id. ib. 16, 64: mediocris, id. ib. 91, 316: oris, id. N. D. 1, 25, 99: oris et vultus, id. Fin. 3, 17, 56: habitu corporis brevis fuit (Horatius), Suet. Vit. Hor.: corporum, Tac. G. 4; cf.: positio caeli corporibus habitum dedit, id. Agr. 11: adde vultum habitumque hominis, Hor. S. 2, 4, 92: moderati aequabilesque, Cic. Fin. 5, 12, 36: signa virginali habitu atque vestitu, deportment, appearance, id. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.: Himera in muliebrem figuram habitumque formata, id. ib. 2, 2, 35, § 87: habitum vestitumque pristinum reducere, Suet. Aug. 40: vestitu calciatuque et cetero habitu, id. Calig. 52: idem habitus cunctis, tonsi rectique capilli, etc., Juv. 11, 149: nudus agasen habitum, quo, etc., id. 2, 72: diversus est ascendentium habitus et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora; qui in arduum, incumbunt, carriage, posture, Sen. Ep. 123 fin.: cujus motum et habitum et incessum imitaretur, Suet. Claud. 4: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3: puberem esse dicunt qui habitu corporis pubes apparet, Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.
      1. 2. Of things, esp. of places (so perh. not till after the Aug. per.), condition, habit, appearance, etc.: (praedisccre) patrios cultusque habitusque locorum, Verg. G. 1, 52, cf.: longe alius Italiae quam Indiae visus illi habitus esset, Liv. 9, 17, 17: maris, Val. Max. 3, 3, ext. 4: domicilii, Col. 9, 15, 8: armorum, Liv. 9, 36, 6: pecuniarum, id. 1, 42, 5: temporum, id. 10, 46, 2 et saep.: urbs in habitum pulveris redacta, Val. Max. 9, 3, ext. 3.
    2. B. In partic., dress, attire (not before the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.: vestis, vestitus): Punicus cultus habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis, Liv. 23, 34, 6: Theopompus permutato cum uxore habitu e custodia, ut mulier, evasit, Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6: Romano, Hor. S. 2, 7, 54; cf.: Graeco, Romano uti, Suet. Aug. 98: Gallico, id. Caes. 58: pastorum, Liv. 9, 2, 2: triumphalis, Quint. 11, 1, 3; cf. triumphantis, Suet. Ner. 13: lugentis, id. Calig. 13: scenico, id. Ner. 38: quadrigario, id. Calig. 19: suus, Phaedr. 1, 3, 2: segmenta et longos habitus et flammea sumit, Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., quality, nature, character: qui manet ut moneatur semperservos is habitu hau probost, Plaut. Stich. 1, 2, 2: justitia est habitus animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem, Cic. Inv. 2, 53, 160: naturae ipsius habitu prope divino, id. Arch. 7, 15: prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa judicare, id. Leg. 1, 16, 45: aut habitu aut naturahabitu, ut facile et cito irascatur, etc., id. Top. 16, 62: ad rationis habitum perducere, id. Fin. 4, 14, 37: ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere, Phaedr. 1, 3, 2: si habitum etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis, Cic. de Or. 3, 52, 199: habitus quidam et quasi gestus (sermonis), Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.
    2. B. In partic.
      1. 1. A state of feeling, disposition (friendly or hostile) with regard to any one (mostly post-Aug.): quis fuerit eo tempore civitatis habitus, qui singulorum animi, etc., Vell. 2, 99, 3; cf.: quae mens exercituum, quis habitus provinciarum, Tac. H. 1, 4: hic quidem Romae habitus animorum fuit, id. ib. 1, 8: ex praesenti eos potius quam praeterito aestimat habitu, Liv. 32, 14, 6.
      2. 2. In philos. lang., an acquired perfect state or condition: habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam aliqua in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut quamvis scientiam, et item corporis aliquam commoditatem, non natura datam, sed studio et industria partam, Cic. Inv. 1, 25, 36: habitus … in aliqua perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc., id. ib. 2, 9, 30.

Habrŏdĭaetus, i, m., = Ἁβροδίαιτος (living delicately), an epithet of the painter Parrhasius, Plin. 35, 10, 36, § 71.

habrŏtŏnum, v. abrotonum.